ایران اکازیون:محققان ناسا با بررسی عکس های سطح ماه که مدارگرد اکتشافی ماه (LRO) به زمین مخابره کرده متوجه ی تغییراتی در سطح این قمر شده‌اند که نشان از انقباض و کوچک شدن مساحت آن دارد.
به گزارش بیگ بنگ، بیش از شش سال از فرستادن مدارگرد اکتشافی ماه می‌گذرد که یکی از سودمندترین ابزار منجمان برای شناخت قمر زمین به شمار می‌آید. در سال ۲۰۱۰، دانشمندان متوجه یک سری شکستگی و صخره بر سطح ماه شدند؛ ستاره شناسان معتقد بودند که کشش گرانشی زمین منجر به ایجاد این تغییرات بر قمرش شده است. اما شواهد کافی نداشتند.
تا اینکه اخیرا طی تحقیقاتی جدید دوربین های مدارگرد شناسایی ماه تقریبا از سه چهارم ِ سطح ماه را با کیفیت بالا نقشه برداری کرده اند که اجازه داد تا بیش از ۳۰۰۰ گسل پیش‌رانشی و شکستگی شناسایی شود، بیشتر این گسل‌ها کمتر از ۶ مایل (۱۰ کیلومتر) طول و ده‌ها متر ارتفاع دارند. این شکست های گسترده پوسته ماه به عنوان یکی از اتفاقات عادی زمین ساخت شکل گیری سطح ماه ظاهر شده اند. یک آنالیز از چگونگی این پرتگاه های کوچک نتایج تعجب آوری را در بر داشته است: همانگونه که این شکستگی ها به خاطر انقباض های کره ماه به وجود می آیند، تحت تاثیر یک منبع غیر منتظره دیگر نیز هستند – نیروی های گرانشی کشندی (جزر و مدی) حاصل از سیاره زمین.
در واقع ماه طی یک فرآیند یک میلیارد ساله در حال سرد شدن است، هر چه هسته این قمر بیشتر سرد می‌شود، قسمت‌هایی که قبلا مذاب بودند تبدیل به گوشته (هسته بیرونی) سفت و جامد می‌شوند. در طی این فرآیند پوسته ماه چروک می‌شود که به همین دلیل مساحت کلی ماه کوچک‌تر شده و قمر سیاره‌مان منقبض می شود.
ستاره‌شناسان با مطالعه و بررسی سمت و سوهای شیارهای موجود در سطح ماه اعلام کردند، گسل‌های ایجاده شده در طی فرآیند کوچک شدن ماه، تحت تاثیر نیروهای جزر و مد گرانشی زمین هستند. در واقع اگر به خاطر زمین نبود، صخره‌ها و شکستگی‌ها به طور یکنواخت روی ماه ایجاد می‌شدند اما به دلیل نیروی کششی مدار کره زمین بر ماه، شکستگی‌ها و صخره‌ها در اطراف منطقه استوایی از شمال تا جنوب و در نزدیکی قطب‌ها از شرق به غرب تشکیل شده است.
کاوشگر فضایی LRO که در هجدهم ژوئن سال ۲۰۰۹ به فضا پرتاب شد، با استفاده از هفت ابزار قدرتمند خود، صندوقچه ی گنجی از داده ها را جمع آوری نموده که سهم ارزشمندی در رابطه با دانسته هایمان از ماه داشته است. این مدارگرد توسط مرکز سفر های فضایی کودار سازمان ناسا در شهر گرینبرگ مریلند، هدایت می شود که خود نیز در زیر پروژه اکشتاف است که توسط مرکز سفر های فضایی مارشال موسسه ناسا در زمینه مدیریت ماموریت های علمی در مقر اصلی سازمان ناسا در شهر واشنگتن دی سی، هدایت می شود. جزئیات این پژوهش در مجله Geology منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع: independent , NASA
