ایران اکازیون:با توجه درک احسن ما از کیهان، اگر شما به دورترین فاصله در زمان سفر کنید – در حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش یا بیشتر – سرانجام به تکینگی خواهید رسید، جایی که قوانین بر فروپاشی فضا-زمان حکمرانی می کنند، در این حالت این پرسش به ذهن خطور می کند که آیا بیگ بنگ می توانسته از درون یک سیاهچاله شکل گرفته باشد؟
شاید قدری رخوت انگیز به نظر برسد، اما همانطور که سیگل اشاره می کند، از دیدگاه ریاضی، هیچ دلیلی وجود ندارد که بیگ بنگ را نتوان به فروپاشی یک ستاره از درون یک سیاهچاله، نسبت داد. در واقع، این ایده برای نخستین بار توسط فیزیکدانان نظری در مؤسسه پریمتر و دانشگاه واترلوی کانادا در سال ۲۰۱۴ به پیشنهاد رسید و علی رغم تلاشهای بی وقفه فیزیکدان ها، هیچکس نتوانسته از آن جلوگیری نماید.
حالا بگذارید اندکی در این قسمت صبر کرده و تامل کنیم. آنچه درباره بیگ بنگ می دانیم این است که بلافاصله بعد از تکینگی، جهان ما شروع به انبساط و گسترش کرد. تنها در کسری از ثانیه، دوره سریعی از تورم را تجربه کرد و قبل از کند شدن روند انبساط و ادامه یافتن آن روند به شکل تدریجی، اندازه جهان به طرز قابل توجهی افزایش پیدا کرد. آنچه در خصوص سیاهچاله ها می دانیم این است که در جهان سه بعدی ما، سیاهچاله ها یک افق رویداد دو بعدی به وجود آورده اند. این اساساً بدان معناست که سیاهچاله ها در مرزی دو بعدی محصور گشته اند که نشان دهنده عدم وجود نقطه بازگشت برای ماده می باشد. در زیر برداشت یک هنرمند را از چیستی این رویداد می بینیم.
سیگل اینطور توضیح می دهد:« این واقعیت که سیاهچاله ها در جهان ما بسیار وسیع و بزرگ اند، مشکلی ایجاد نمی کند. منظورم این است که قوانین فیزیک در تکینگی تاثیر خود را از دست می دهند. اگر بخواهیم بطور دقیق به توصیف آن بپردازیم، نیاز به ایجاد یکپارچگی میان نظریه کوانتومی و نسبیت عام می باشد. باید به یک نظریه کوانتوم جاذبه دست پیدا کرد.»
اگرچه در حال حاضر برای همه چیز نظریه ارائه نشده است، اما درک ما از سیاهچاله ها در تکینگی پایان می پذیرد، درست به مانند درکی که از کیهان داریم. با علم به اینکه فیزیکدان های موسسه پریمتر و دانشگاه واترلو دو سال پیش نشان دادند که دو تکینگی میتوانند یکسان باشند، شاید جهان ما از یک تکینگی در سیاهچاله ای بسیار بزرگتر پدید آمده است. و یا در حالتی دیگر، شاید جهان ما یک نوع بسته بندی سه بعدی پیرامون افق رویداد جهانی دیگر می باشد.
تا زمانی که راه های قابل اندازه گیری برای ادغام قوانین فیزیک و نسبیت عام طراحی نشود، باید به فرضیه ها اتکا کرد. اما تا زمان طراحی راه های فوق الذکر، باید این نکته را در نظر گرفت که جهان ما نمی تواند با متولد شدن سیاهچاله ها در به وجود آمدن جهان های دو بعدی جدید نقشی ایفا کند. نمی توان برای حصول نظریه برای تمامی چیزها مدت طولانی صبر کرد. به همین منظور، باید در راستای آزمودن این ایده های بزرگ اقدام نمود. جزئیات بیشتر این پژوهش در arXiv.org منتشر شده است.
منبع: sciencealert.com