ایران اکازیون:واقعا از کجا بدانیم که تمدن‌های دیگری قبل از ما بر این سیاره نبوده‌اند که قبل از پیدایش انسانها صعود و سقوط کردند؟ این سوالی است که پروفسور آدام فرانک از دانشگاه روچستر و دکتر گاویت اشمیت از موسسه مطالعات فضایی گودارد در ناسا، طی آزمایشی فکری مطرح کردند.
پروفسور فرانک و دکتر اشمیت، در چیزی که آنرا “فرضیه سیلوریان” می نامند، تمدن را براساس مصرف انرژی‌اش تعریف می کنند. انسانها در شرف ورود به عصری زمین‌شناختی هستند که بسیاری از محققان آنرا آنتروپوسین می نامند. این اصطلاح یعنی دوره‌ای که فعالیت انسان به شدت بر آب و هوا و محیط تاثیر می گذارد. در دورۀ آنتروپوسین، سوخت‌های فسیلی در مرکز ردپاهای زمین‌شناختی قرار گرفته‌اند که انسانها بر زمین برجای می گذارند.
این تیم با نگاه به اثرات و مشخصات ِ دورۀ آنتروپوسین بررسی کردند که دانشمندان آینده ممکن است چه نوع سرنخی را برای تشخیص اینکه انسانها وجود داشته‌اند، پیدا می کنند. در این کار، آنها همچنین شواهدی را برجای میگذارند که اگر تمدن‌های صنعتی مثل ما میلیونها سال پیش وجود داشتند به جای می گذاشتند. از ۳۰۰ سال پیش انسانها شروع کردند به سوزاندن سوخت‌های فسیلی و شروع صنعتی شدن را رقم زدند.
نویسندگان این مقاله گفتند:«پخش سوخت‌های فسیلی در اتمسفر چرخه کربن را تغییر داده است به نحوی که در سوابق ایزوتوپ کربن ثبت شده است.» راه‌های دیگری که انسانها از طریق آنها ممکن است ردپایی زمین‌شناختی را برجای بگذارند عبارتند از:
۱-گرمایش جهانی، بر اثر رها شدن دی‌اکسیدکربن و اختلالات چرخه نیتروژن بر اثر کود. ۲-کشاورزی، از طریق افزایش زیاد فرسایش خاک و میزان رسوبگذاری. ۳-آلاینده‌های پلاستیکی و مصنوعی، و حتی چیزهایی مانند استروئیدها که از لحاظ ژئوشیمیایی میلیونها و حتی میلیاردها سال بعد نیز قابل شناسایی خواهند بود. ۴-جنگ هسته‌ای، که اگر اتفاق بیفتد، ایزوتوپ‌های رادیواکتیو غیرمعمولی را برجای می گذارد.
فرانک گفت:«ما بعنوان تمدنی صنعتی داریم در فراوانی ایزوتوپ‌ها تغییراتی ایجاد می کنیم، زیرا ما کربن می سوزانیم. اما شاید سوزاندن سوخت‌های فسیلی در واقع ما را بعنوان یک تمدن، از پای درآورد. این فعالیت صنعتی یا انواع ِ فعالیت‌های صنعتی دیگر چه نشانه‌هایی از یک تمدن مرده برای میلیونها سال بعد به جای می گذارند؟»
این سوالات قسمتی از تلاشی بزرگتر برای رویارویی با تغییر آب و هوا از دیدگاهی اخترزیست‌شناسی است و همچنین روشی جدید از فکر کردن درباره حیات و تمدن‌های موجود در کل کیهان. همچنین نگاه کردن به صعود و سقوط تمدنها در رابطه با اثرات سیاره‌هایشان می تواند بر اینکه دانشمندان در آینده چگونه به اکتشاف سیاره‌های دیگر نزدیک می شوند، تاثیر بگذارد.
دکتر اشمیت گفت:«ما میدانیم که سیاره مریخ و شاید ناهید در دوران نخستشان می توانستند از حیات پشتیبانی کنند و امکان دارد که ما یک روز هم رسوبات زمین‌شناختی آنجا را حفر کنیم. این به ما کمک می کند که به دنبال چه چیزی بگردیم. اگر تمدنی بتواند راهی پایدارتر برای تولید انرژی بدون ضربه زدن به سیاره میزبانش پیدا کند، این تمدن شواهد کمتری را از وجودش در آنجا به جای می گذارد.»
پروفسور فرانک گفت: «شما میخواهید تمدنی بزرگ و خوب داشته باشید اما این تندن کار بی‌نظیری انجام نمیدهد جز اینکه سیاره را به مرحله‌ای خطرناک برای تمدن خود تبدیل می کند. در واقع ما باید راهی برای تولید و استفاده انرژی پیدا کنیم که ما را به خطر نیندازد.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Astrobiology منتشر شده است.
ترجمه: هیمن یوسفی / سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com