ایران اکازیون:هیچ چیز تا ابد دوام نمی آورد. اگر نگاه دقیقی بیندازید، شواهد زیادی از یک رویداد انقراض وسیع در پیرامون خود می بینید؛ شاید نیروهای پشت این انقراض حماسی بزرگتر از چیزی باشند که تصور می کنید. تحقیقات جدید درباره ابرنواخترهای میلیون‌ها سال قبل، نشان می دهد که ستاره‌هایِ در حالِ مرگی که در نزدیکی زمین از بین رفته‌اند، احتمالا توانایی ایجاد تغییراتی در اتمسفر زمین را داشته‌اند.
ابرنواخترهایی را که توماس بررسی کرد، تقریبا ۲.۵ و ۸ میلیون سال قبل در فاصله‌ای بیش از ۱۶۰ سال نوری نسبت به منظومه‌شمسی ما به وقوع پیوستند. این فاصله شاید چندان نزدیک به نظر نرسد، اما از منظر تراوش پرتو کیهانی از یک ابرنواختر، خیلی نزدیک است. توماس یکی از اعضای تیمی بود که سال گذشته بررسی کردند ناحیه مرگ پرتو کیهانی یک ابرنواختر چقدر می تواند تاثیرگذار باشد. اما این بار توماس یک سری مدل درباره چگونگی تولید انواع مختلفی از پرتوهای کیهانی که ابرنواختر ایجاد می کند، انجام داد.
بر اساس ادعای توماس، شما می توانید این نوع اثرات را در بقایای فسیلی زمین که قدمت شان به ۲.۵ میلیون سال پیش باز می گردد، ببینید. آقای توماس افزود: «تغییراتی روی داد، به ویژه در آفریقا؛ این قاره قبلا پر از جنگل بود، اما بعدها به علفزار تبدیل شد.» این تحقیقات هنوز به تایید نرسیده‌اند و در حد فرضیه هستند، اما شواهد گویای آن است که زمین از چیزی تاثیر پذیرفته است؛ اگرچه صدها یا هزاران سال طول کشید تا تابش فزایندۀ فرابنفش موجودات زنده روی زمین را به نابودی بکشد. یافته‌های این مقاله در مجله Astrobiology منتشر شده است.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com