ایران اکازیون:توده‌های ابرمانندی که در سال ۲۰۱۲ چند ستاره‌شناس آماتور بر فراز سیارۀ مریخ مشاهده کرده بودند، دانشمندان حاضر در پروژه ی مطالعۀ جو این سیاره را سردرگم کرده است.
به گزارش بیگ بنگ، ستاره شناسان آماتور دو بار در ماه‌های مارس و آوریل سال ۲۰۱۲ وجود توده‌ای را گزارش کرده بودند که بر فراز سیاره سرخ در حال گسترش بود. این توده‌ها در این دو بار، بر روی ناحیه‌ای یکسان به ارتفاع ۲۵۰ کیلومتری رسیده بودند. این در حالی است که ارتفاع مولفه‌های ظاهرشده از این دست تا پیش از این از ۱۰۰ کیلومتر تجاوز نکرده بود. طبق تجزیه و تحلیل‌های انجام شده نخستین تغییر و تحولات جوی با ورود ابرهای سرگردان حدود ۱۰ ساعت ناحیه‌ای به مساحت حداکثر ۱۰۰۰×۵۰۰ کیلومتر را پوشانده بودند و حدود ۱۰ روز قابل رویت بودند و روز به روز ساختارشان تغییر می‌کرد.
دانشمندان اکنون با بررسی تصاویر به ثبت رسیده از این پدیده می‌گویند توده ایجاد شده وسعتی برابر هزار کیلومتر داشته و بزرگترین توده‌ای است که تاکنون روی مریخ مشاهده شده است. یکی از نظریه‌های ارائه شده بر این اساس است که توده یا هاله، تشکیل ابری از دی اکسید کربن و یا ذرات آب است. به گفته گارسیا مانوز، وجود ابرها در مریخ امری تایید شده است، اما ابری با چنین ابعادی در این ارتفاع، نباید وجود داشته باشد زیرا در این منطقه اتمسفر بسیار رقیق است؛ از این رو وجود توده‌ای ابر برای ۱۰ روز در این بخش از اتمسفر بسیار شگفت انگیز است.
توضیح دیگر، نسخه‌ای مریخی از شفق قطبی است. به گفته گارسیا مانوز، مریخ سابقه شفق‌های قطبی را داشته است، اما در این مورد خاص، شدت درخشانی بسیار بالاتر از تمامی شفق‌هایی است که تاکنون در این منطقه و یا حتی بر روی زمین مشاهده شده است. در واقع شدت این شفق، در صورتی که شفق باشد، هزار بار بیشتر از قدرتمند‌ترین شفق‌های قطبی است که تاکنون مشاهده شده است. به گفته دانشمندان در صورتی که یکی از این دو نظریه اثبات شوند، این به آن معنی است که درک دانشمندان از لایه‌های بالایی اتمسفر مریخ به کلی نادرست است و به تجدید نظر نیاز دارد. نتایج این تحقیقات در مجله Nature منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع بیشتر: BBC , universetoday , phys