ایران اکازیون:زمین ما از صخره‌‌های سیلیکاتی و یک هسته‌ی آهنی با روکشی از آب و حیات تشکیل شده است ولی اولین جهان‌های بالقوه‌ی قابل سکونت، احتمالا خیلی متفاوت بوده‌اند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شکل‌گیری سیارات در جهان اولیه، سیاره‌هایی کربنی حاوی گرافیت، کاربید و الماس را درست کرده است.
جهان کهن اکثرا حاوی هیدروژن و هلیوم بوده و فاقد عناصر شیمیایی‌ای مثل کربن و اکسیژن بوده است که برای حیاتی که ما می‌شناسیم ضروری است. تنها بعد از انفجار اولین ستاره‌ها به عنوان ابرنواختر‌ها و به وجود آمدن دومین نسل از ستاره ها بوده است که شکل‌گیری سیارات و تشکیل ِ حیات ممکن شد. مشین و مشاور پایان‌نامه‌ی دکترای او، اوی لوئب(Avi Loeb) در مرکز فیزیک نجومی هاروارد-اسمیتسونین، یک نوع خاص از ستاره‌های قدیمی به نام ستاره‌های دارای کربن زیاد و آهن کم یا ستاره‌های CEMP را آزمایش کردند. این ستاره‌های ضعیف تنها حاوی یک صد هزارم مقدار آهنی هستند که در خورشید ما وجود دارد؛ این یعنی آنها قبل از اینکه فضاهای بین ستاره‌ای به طور گسترده‌ای به عناصر سنگین آمیخته شوند، شکل گرفته‌اند.
لوئب می‌گوید: این ستاره‌ها، فسیل‌هایی از جهان جوان هستند و با مطالعه‌ی آنها، می‌توانیم بفهمیم چطور سیاره‌ها و احتمالا حیات در هستی شروع شده است. اگرچه نبود آهن و دیگر عناصر سنگین نسبت به خورشید ما وجود دارد ولی ستاره‌های CEMP بیشتر از آنچه انتظار می‌رفت نسبت به سنشان کربن دارند. این فراوانی نسبی بر شکل‌گیری سیاره تاثیر می‌گذارد و گرد و غبار‌های کربن با چسبیدن به یکدیگر دنیاهای سیاه قیرمانندی را تشکیل می‌دهند. از فاصله‌های دور تشخیص این سیاره‌های کربنی نسبت به سیاره‌های زمین مانند سخت است. جرم و اندازه‌ی فیزیکی آنها یکسان است.
در واقع ستاره‌شناسان برای یافتن نشانه‌‌ای از ماهیت واقعی آنها باید جو ِ سیاره‌ها را مورد بررسی قرار بدهند. گازهایی مثل منوکسید کربن و متان، این جهان‌های عجیب را احاطه کرده است. میشن و لوئب می‌گویند که می‌توان با استفاده از روشی انتقالی، تحقیقی برای سیاره‌های دور ستاره‌های CEMP انجام داد. لوئب می‌گوید: این روشی کاربردی برای فهمیدن اینکه چطور سیارات اولیه در جهان خردسال رشد کرده‌اند است. میشن می‌گوید: تا زمانی که جستجو نکنیم، نمی‌فهمیم که آیا آنها واقعا وجود دارند یا نه. جزئیات بیشتر این پژوهش در “یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی” منتشر شده است.
ترجمه: امیرحسین سلیمانی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencedaily.com