استدلال ستاره‌شناسان این است که این پدیده، اغلب، نتیجه ادغام کهکشان‌ها در یک جهان در حال گسترش است. یک کهکشان کوچک‌تر، با یک کهکشان بزرگ‌تر و اصلی، ادغام می‌شود و سیاه‌چاله کلان‌جرم مرکزی خود را به یک مدار وسیع در کهکشان میزبان جدید می‌فرستد. پژوهشگران ” دانشگاه ییل” آمریکا، “موسسه فیزیک نجومی پاریس” (Institut d’Astrophysique de Paris) در فرانسه و ” کالج دانشگاهی لندن”(UCL) پیش‌بینی می‌کنند که شاید کهکشان‌هایی با جرم شبیه به راه شیری، میزبان چندین سیاه‌چاله کلان‌جرم باشند. آنها برای پیش‌بینی پویایی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم درون کهکشان‌ها، از نوعی برنامه پیشرفته شبیه‌سازی کیهان‌شناسی استفاده کردند که نسبت به برنامه‌های شبیه‌سازی پیشین، دقت بهتری دارد.
“مایکل ترمل”، نویسنده سرپرست این پژوهش گفت: بعید است که هر سیاه‌چاله کلان‌جرمی، آنقدر به خورشید نزدیک شود که منظومه شمسی را تحت تاثیر قرار دهد. ما حدس می‌زنیم تماس نزدیک یکی از این سیاه‌چاله‌های سرگردان که می‌توانند منظومه شمسی را تحت تاثیر قرار دهند، هر ۱۰۰ میلیارد سال یا به عبارتی، نزدیک به ۱۰ بار در سن جهان اتفاق می‌افتد. ترمل ادامه داد: از زمانی که پیش‌بینی شد سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، دور از مرکز کهکشان‌ها و بیرون از صفحه‌های کهکشانی وجود دارند، احتمال تولید گاز بیشتر و نامرئی شدن آنها هم بیشتر شد. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Astrophysical منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: phys.org