مجله ایران اکازیون

انسانهای اولیه نور سیاه چاله راه شیری را مشاهده کردند!




ابرسیاه‌چاله مرکز کهکشان ما با ۴ میلیون برابر جرم خورشید، آخرین بار ۲ میلیون سال پیش روشن شد و زمینی‌ها، آن را ‏به شکل توده‌ای نورانی به اندازه و درخشش ماه مشاهده کردند.

به گزارش خبرآنلاین، تازه‌ترین شبیه‌سازی ستاره شناسان حاکی از آن است که حدود ۲ میلیون سال پیش، موتور سیاه‌چاله مرکزی کهکشان راه‌شیری ‏برای آخرین بار روشن شده و اثرات آن به شکل هاله‌ای نورانی به درخشش و اندازه ماه در آسمان زمین دیده شده است. این زمان ‏مقارن با پیدایش نخستین موجودات دوپای انسان‌نما موسوم به هوموارکتوس ( ‏Homo erectus‏ ) بود که خیلی زود به پادشاهان ‏زمین بدل شدند. ‏

سیاه‌چاله مرکزی راه‌شیری هم‌اکنون قوی‌ترین منبع رادیویی صورت‌فلکی قوس است و به همین دلیل قوسA*‎‏ نام گرفته است. ‏مشاهدات حاکی از آن است که ابرسیاه‌چاله‌ای با جرم حدود ۴ میلیون برابر جرم خورشید در آنجا خوابیده است؛ اما وقتی که ‏ابرسیاه‌چاله مرکزی کهکشانی روشن و فعال باشد، تشعشعات فوق‌العاده درخشانی از خود منتشر می‌کند که هم‌اکنون در برخی ‏کهکشان‌های بسیار دور مشاهده می‌شود. در فیلم زیر می‌توانید نمایی از این تشعشات فوق‌العاده را مشاهده کنید. ‏

در سال ۲۰۱۰، تلسکوپ فضایی فرمی ناسا که پرتوهای پرانرژی گاما را رصد می‌کند، دو حباب بزرگ و پرانرژی را در فاصله ‏‏۲۵هزار سال‌نوری بالا و پایین صفحه کهکشان رصد کرد. پیشنهادهای متنوعی برای ماهیت این حباب‌ها که به حباب‌های فرمی ‏مشهور شدند، مطرح شد، از واکنش ماده-پادماده گرفته تا بادهای مافوق‌صوت ناشی از تولد ستارگان. یکی از این پیشنهادها که ‏توسط پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز مطرح شده بود، منشا این حباب‌ها را جت‌های ذرات پرانرژی خروجی از ‏سیاه‌چاله مرکزی کهکشان می‌دانست؛ اما این پیشنهاد هم مانند دیگر پیشنهادها هیچ شاهد تجربی نداشت. ‏

اما جس بِلُند-هاوتورن از دانشگاه سیدنی توانست شاهدی بر این پیشنهاد بیابد، آن‌هم نه در کهکشان راه‌شیری که در جریان ‏ماژلانی، توده‌ای از گاز هیدروژن که در فاصله ۲۴۰هزار سال‌نوری از راه‌شیری واقع شده است. بخشی از این جریان به‌شکل غیرعادی ‏درخشان‌تر از دیگر بخش‌هاست و دانشمندان تاکنون نتوانسته بودند دلیل آن را توضیح دهند. اما بلند-هاورتورن حدس زد شاید ‏جت‌های پرانرژی سیاه‌چاله مرکزی کهکشان به این بخش از جریان ماژلانی رسیده و با ملتهب کردن آن باعث درخشش بیش از حد ‏شده باشد. محاسبات او به خوبی با پیشنهاد پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز همخوانی داشت و بدین ترتیب، فعالیت ‏سیاه‌چاله مرکزی کهکشان راه‌شیری توانست دو راز بزرگ کهکشان راه‌شیری را حل کند. ‏

فوران ناشی از ابرسیاه‌چاله مرکزی کهکشان راه‌شیری در ۲ میلیون سال پیش باعث شد تا حباب‌های عظیم نورانی به شکل کره‌ای ‏نورانی هم‌اندازه ماه و حتی پرنورتر از آن در آسمان زمین دیده شوند. کسی نمی‌داند در آن زمان، انسان‌های نخستین روی زمین که ‏در حال ساخت ابزارهای سنگی بودند، ظهور دو ماه در آسمان را چگونه تعبیر کرده‌اند؛ اما امروز این واقعیت برای ستاره شناسان ‏محرز شده که ابرسیاه‌چاله مرکزی کهکشان تحت شرایط مختلفی می‌تواند فعال شود و نیاز نیست حتما فعالیت شدیدی مانند ‏برخورد دو کهکشان به یکدیگر رخ دهد تا سیاه‌چاله‌ها فعال شوند. البته این خبر خوبی برای ساکنان احتمالی سیارات نزدیک به ‏مرکز کهکشان نیست، چراکه آغاز فعالیت سیاه‌چاله مرکزی کهکشان با انتشار انبوهی از پرتوهای فوق‌العاده پرانرژی باعث نابودی ‏تمام گونه‌های حیات در فاصله نزدیک خواهد شد.‏

Read More : http://www.newscientist.com/article/dn24257-early-humans-saw-black-hole-light-in-the-night-sky.html