ایران اکازیون:اخترشناسان به سختی در تلاشند تا تمام سیارات فراخورشیدی قابل‌مشاهده از زمین را فهرست‌بندی کنند، اما اکنون دو محقق این ایده را مطرح کرده‌اند تا ببینند که کدام یک از سیارات فراخورشیدی دید خوبی از زمین دارند.
برای انجام محاسبات از داده‌های حاصل از کاتالوگ ستاره‌ای ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی عبوری(TESS) و نقشه‌ی ستارگان ماهواره گایا استفاده شد. جالب اینجاست که با گذشت زمان منظومه‌های ستاره‌ای که می‌توانند “زمین” را مشاهده کنند، تغییر خواهند کرد. اخترشناس، “لیزا کالتنگر” از دانشگاه کرنل می‌گوید:«اگر ناظران از آنجا زمین را بررسی کردند، می‌توانستند نشانه‌هایی از زیست‌کره(بیوسفر) را در جو نقطه‌ی آبی کم رنگ ما ببینند و حتی می‌توانند درخشان‌ترین ستاره‌ها را در آسمان شب خود بدون دوربین شکاری یا تلسکوپ نظاره کنند.»
اخترشناسان بیگانه، برای شناسایی “زمین” باید از همان روش‌هایی که ما برای فهرست‌نویسی یک جسم دوردست استفاده می‌کنیم، استفاده کنند: تماشای عبور زمین از مقابل خورشید برای کشف ترکیب جو سیارۀ ما که مشاهدۀ ترانزیتی نامیده می‌شود. دایره‌البروج زمین یا صفحه مدار زمین به دور خورشید در بررسی این مسئله که کدام سیارات فراخورشیدی می‌توانند ما را ببینند بسیار مهم است. این صفحه به اخترشناسان می‌گوید که سیارات فراخورشیدی با یک چشم‌انداز کوچک از زمین در کجا قرار دارند – به عبارت دیگر، سنگ در حال چرخشِ ما(زمین) از کدام نقطه‌ی برتر در اعماق فضا به شکل یک سیارۀ عبوری ظاهر می‌شود.
از میان ۱۰۰۴ ستارۀ شناسایی شده با مناطق قابل‌سکونت، ۵۰۸ عدد در هر مدار حداقل یک پنجرۀ مشاهده‌ی ۱۰ ساعته از زمین را برای سیارات اطراف خود ارائه می‌کنند. بیشتر ستاره‌ها – ۷۷ درصد – از نوع M یا کوتوله‌های سرخ هستند یعنی کوچکترین و خنک‌ترین ستاره‌های رشته اصلی هستند.
تلسکوپ فضایی تس از زمان راه‌اندازی در سال ۲۰۱۸ به طور خارق العاده‌‌ای مفید واقع شده است: این تلسکوپ مشغول شناسایی همسایگان نزدیک در فضا و حل رمز و رازهایی در مورد لبه‌های منظومه شمسی ما و همچنین جستجوی شبیه‌ترین سیارات فراخورشیدی به زمین است. هنگامی که سرانجام تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا برای مطالعۀ فضا در طیف فروسرخ پرتاب شود، حتی اطلاعات بیشتری در مورد ترکیب سیارات فراخورشیدی و داستان اولیۀ جهان ما ارائه می‌دهد.
در حال حاضر محققان تصور می‌کنند که اگر بخواهیم سیارات فراخورشیدی را پیدا کنیم – ممکن است آنها ما را پیدا کرده باشند و همچنین ممکن است ما آنها را پیدا کرده باشیم – می‌توان از کارهای آنها برای کاهش جستجوی حیات فرازمینی در آینده استفاده کرد.
“کالتنگر” می‌گوید: «اگر سیاره‌ای با زیست‌کرۀ پر جنب و جوش بیابیم، کنجکاو خواهیم شد که آیا موجودی از آنجا نیز به ما نگاه می‌کند یا خیر. اگر ما به دنبال حیات هوشمند در کیهان هستیم، آنگاه حیات هوشمند نیز می‌تواند ما را پیدا کند و ممکن است بخواهیم با هم ارتباط برقرار کنیم. ما فقط نقشه‌ی ستاره‌ای را ایجاد کرده‌ایم که نشان می‌دهد باید ابتدا به کجا نگاه کنیم.» جزئیات بیشتر این پژوهش در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.
ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com