این مطالعه همچنین نشان داد که قرار گرفتن در معرض این پرتوها می‌تواند سبب رشد تومور در معده و روده نیز شود. مطالعات پیشین پژوهشگران نشان داده بود که روند پیری سریع در سفرهای فضایی طولانی به دلیل اثر یون‌های سنگین پر انرژی هستند. “کمال داتا”(Kamal Datta) استاد دانشکده بیوشیمی و “رهبر پروژه مرکز تحقیقات تخصصی ناسا”(NSCOR) از دانشکده پزشکی “دانشگاه جُرج تاون” گفت: یون‌های سنگین مانند آهن و سیلیکون به علت جرم بیشتری که نسبت به فوتون‌های بدون جرم مانند اشعه ایکس و گاما دارند، مضرتر هستند.
وی افزود: با استفاده از فناوری پوششی الکترون، محافظت از فضانوردان از اثرات نامطلوب تابش یون‌های سنگین، دشوار است. اگرچه شاید بتوان با استفاده از داروهای خاصی با این اثرات مقابله کرد اما تاکنون موفق به توسعه داروی خاص نشده‌ایم. “آلبرت فورناس”(Albert Fornace)، مدیرکل پروژه مرکز تحقیقات تخصصی ناسا و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: دستگاه گوارش یک بافت خود بازساز است که به طور مداوم در حال تقسیم و تکثیر سلول‌ها است. لایه مخاطی بالای سلول‌ها هر سه تا پنج روز از طریق انتقال به سلول‌های جدید جایگزین می‌شوند اما هرگونه اختلال در مکانیسم این جایگزینی می‌تواند منجر به عملکرد نادرست فرایندهای فیزیولوژیکی مانند جذب مواد مغذی و شروع پروسه‌های پاتولوژیک مانند سرطان شود.
برای بررسی اثر یون‌های سنگین بر روی دستگاه گوارش، دانشمندان از روده کوچک به عنوان یک مدل استفاده کردند و در آزمایشگاه تابش فضایی ناسا(NSRL) در آزمایشگاه ملی بروکهیون در لانگ آیلند نیویورک گروهی از موش‌ها را در معرض دوز کم تابش آهن و گروهی دیگر را در معرض تابش پرتو گاما قرار دادند و سپس موش‌ها در دانشگاه جورج تاون مورد آزمایش و بررسی قرار گرفتند.
سپس دانشمندان دریافتند که سلول‌های روده‌ای موش‌هایی که در معرض یون سنگین آهن قرار گرفته بودند، مواد مغذی را به میزان کافی جذب نمی‌کردند و همچنین پولیپ‌های سرطانی در بدن آنها تشکیل شده بود. علاوه بر این، برخی شواهد نشان داد که تابش آهن موجب آسیب به دی.ان.ای شده و تعداد سلول‌های پیری را نیز افزایش می‌دهد. این مطالعه در مجله “Proceedings of the National Academy of Sciences” منتشر شد.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: phys.org