ایران اکازیون:“کاترین نیش” برای پرتاب کاوشگر فضایی خود لحظه‌شماری می‌کند. در حالی که این ژئولوژیست سیاره‌ای از موسسه‌ی وسترن خودش مناسب سفر بین ستاره‌ای در فضا نیست، اما او در یک مأموریت بین‌المللی – اعزام یک هواپیمای بدون سرنشین رباتیک به تیتان قمر سیارۀ زحل – نقش مهمی را ایفا می‌کند – که قرار است در سال ۲۰۲۷ پرتاب شود.
در تحقیقی که اخیراً توسط نجوم و اخترفیزیک منتشر شده است، نیش – یکی از اعضای موسسه‌ی وسترن برای اکتشافات زمینی و فضایی(وسترن اسپیس) – و همکارانش در آژانس فضایی اروپا(ESA) از فناوری تصویربرداری پیشرفته‌ای برای تحقیق در مورد تیتان استفاده کرده‌اند. آنها دریافتند که دهانه‌های برخوردی روی بزرگترین قمر زحل تشکیل می‌شوند و در نتیجه «آب یخ زده» نسبتاً تازه را از پوسته‌ی یخی تیتان خارج می‌کند.
در تیتان، فرآیندهای جوی یخ را زیر لایه‌ای از مواد آلی شن مانند دفن می‌کنند. در مناطق استوایی خشک تیتان، شن و ماسه انباشته می‌شود. اما در عرض‌های جغرافیایی بالاتر و مرطوب‌تر، جریان‌های سطحی باعث فرسایش ماسه می‌شوند.
نیش گفت: «اینجا وحشی و بکر است. هیچ جای دیگری مانند تیتان در منظومه شمسی وجود ندارد. در تیتان بیشتر از هر جای دیگری در منظومه شمسی شن و ماسه وجود دارد. و تیتان آب و هوا دارد. از این نظر بی‌شباهت به زمین نیست. فقط این که تمامی ترکیبات غلط است. تیتان دارای باران متان و نهرهایی است که بر روی سطح آن جریان دارند و شن و ماسه‌ی آلی در اطراف آن دمیده می‌شود. اینجا دقیقاً مثل روی زمین است بسیار فعال است.»
این یافته‌ها می‌توانند در کشف اکوسیستم‌های باستانی یخ زده در پایین دهانه‌های برخوردی مفید واقع شوند و همچنین هنگام تجزیه و تحلیل داده‌ها و تکنیک‌های نظارت بر ماموریت پیش‌رو هواپیمای بدون سرنشین “دراگون‌فلای”(Dragonfly) به تیتان بسیار ارزشمند خواهند بود.
نیش افزود: «هرچه بیشتر فکر می‌کنم می‌بینم که ما شاهد یک برابری کاذب بین حیات و مریخ هستیم. یافته‌های اخیر در مورد زحل و تمام چیزهای جدیدی که ما در مورد آن یاد می‌گیریم مثلا زمانی زحل یک دنیای اقیانوسی بوده می‌توانند بازی را تغییر دهند. سرانجام، مردم می‌گویند که در جستجوی حیات در کیهان واقعاً باید بر مکان‌های بیشتری تمرکز کنیم، نه فقط بر مریخ. و این شامل ارسال ماموریت “دراگون‌فلای” ناسا به تیتان است.»
ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: scitechdaily.com