ایران اکازیون:با استفاده از توزیع کهکشان‌ها حول نواحی نسبتاً خالی فضا، می‌توان پارامترهای کیهان‌شناسی را محدود کرد. از منظر مقیاس‌های چند صد میلیون سال نوری، کهکشان‌های کیهانی خوشه‌هایی در شکل صفحه، رشته و گروه هستند که بین آنها فضایی نسبتاً خالی به نام خلاء کیهانی(void cosmic) وجود دارد.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از انجمن فیزیک ایران، اکنون، تیمی به سرپرستی نیکو هاموس در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ با مطالعه‌ی توزیع آماری کهکشان‌ها حول خلاء کیهانی برای دو پارامتر مهم کیهان‌شناسی در توصیف عالم، محدودیت هایی پیدا کرده است. در اغلب مطالعات کیهان‌شناسی جمع آوری اطلاعات از نواحی کم چگال مثل خلا کیهانی نادیده گرفته می‌شود. اما از آنجا که تحول اختلالات ماده نسبت به زمینه کیهانی در این نواحی کم آشوب‌تر از ناحیه‌های پرچگال عالم است با اطمینان بیشتری می‌توان آنها را مدل سازی کرد.
گروه، با تحلیل نقشه‌ی کیهانی برگرفته از پروژه نقشه‌برداری دیجیتال آسمان اسلون، توانست توزیع فضایی کهکشان‌های نزدیک به خلاء کیهانی را تعیین کند. اگر کیهان طبق تصور فیزیکدان‌ها همگن و همسانگرد باشد، پس توزیع کهکشان‌ها در جهت موازی و عمود بر خط دید ناظر باید مثل هم باشد. اما پژوهشگران متوجه تفاوت‌هایی بین این دو جهت، حتی پس از تصحیح اثرات حرکت کهکشانی شدند. آنها با علم به اینکه چنین تفاوت‌های آشکاری به تاریخ و هندسه‌ی عالم وابسته است، به روش تکرار آنقدر پارامترهای مختلف را در مدل انبساط کیهان امتحان کردند تا با مشاهدات فعلی سازگار شود.
با استفاده از این روش، هاموس و همکارانش درصد متوسط ماده‌ی موجود در کیهان و آهنگ رشد ساختار را تخمین زدند. این گروه مشخص کرد که مقدار آهنگ رشد، که تعیین کننده‌ی قدرت نیروی گرانش است، با انتظاراتی که از نسبیت عام داریم در توافق است. تحلیل آنها آزمون محکمی برای نظریه‌ی اینشتین خواهد بود چرا که پیش بینی انحرافات در سایر مدل‌ها برای نواحی کم چگال را تقویت می‌کند. جزئیات بیشتر این پژوهش در Physical Review Letters منتشر شده است.
