ایران اکازیون:بر اساس گفته های محققان، برداشت ما از کهکشان راه شیری باید دستخوش تغییر عمده قرار بگیرد. یافته های ستاره شناسان حاکی از آن است که منطقه ی بزرگی در پیرامون مرکز کهکشان ما به چشم می خورد که عاری از ستاره های جوان می باشد.
به گزارش بیگ بنگ، تحقیقات بین المللی تحت رهبری پروفسور نوریوکی ماتسوناگا از دانشگاه توکیو، نشان می دهد که باید برداشت ما از کهکشان راه شیری دستخوش تغییر عمده قرار بگیرد. ستاره شناسانی از کشورهای ژاپن، آفریقای جنوبی و ایتالیا در یافتند که منطقه ی بزرگی در پیرامون مرکز کهکشان ما وجود دارد که تهی از ستاره های جوان می باشد.
راه شیری کهکشانی مارپیچی حاوی میلیارد ها ستاره است و خورشید ما با فاصله ای نزدیک به ۲۶ هزار سال نوری از مرکز آن قرار دارد. اندازه گیری توزیع این ستاره ها برای درک ما از چگونگی تشکیل و تکامل کهکشان حائز اهمیت بسیاری است. ستاره های قیفاووسی برای این منظور ایده آل هستند. این ستاره ها بسیار جوان تر ( بین ۱۰ و ۳۰۰ میلیون سال سن) از خورشید ما هستند که ۴.۶ میلیارد ساله است و طی چرخه ای منظم، با ساطع کردن نور به تپش خود ادامه می دهند. طول این چرخه با شدت روشنایی ستاره قیفاووسی ارتباط دارد. پس در صورتی که ستاره شناسان به رویت آنها بپردازند، می توانند میزان روشنایی آن ستاره ها را مورد محاسبه قرار دهند و همچنین، آن را با چیزی که در زمین مشهود است، مقایسه نمایند. بدین ترتیب، زمینه برای محاسبه فاصله ی آن هموار می شود.
علی رغم تمامی این کارها، پیدا کردن ستاره های قیفاووسی در راه شیری امری دشوار جلوه می کند چرا که کهکشان پر از گرد و غبار و گازهای میان ستاره ای است. این عاملی برای مسدود کردن نور بوده و ستاره های بسیاری را از دیده ما پنهان می کند. تیم تحقیقاتی ماتسوناگا با تحلیل مشاهدات نیمه مادون قرمز حاصل از تلسکوپ ژاپنی-آفریقایی واقع در سادرلند آفریقای جنوبی این نقیصه را برطرف کردند. آنها بر خلاف پیش بینی ها به ندرت ستارگان قیفاووسی را در منطقه بزرگ مشاهده کردند که هزاران سال نوری از هسته ی کهکشان فاصله دارد.
نوریوکی در طی توضیحاتی می افزاید: « ما در گذشته با اتکا به مشاهدات مان استنباط کردیم که ستارگان قیفاووسی در مرکز راه شیری واقع شده اند( در منطقه ای با شعاع تقریبی ۱۵۰ سال نوری). اما اکنون شاهد آن هستیم که خارج از این منطقه، بیابانی بزرگ از ستاره ی قیفاووسی با فاصله ای حدود ۸ هزار سال از مرکز وجود دارد.» پس پژوهش ها این نتیجه را در پی دارد که بخش اعظم کهکشان ما معروف به دیسک فوق درونی هیچ ستاره جوانی ندارد. محققی بنام مایکل فیست می نویسد: « نتایج ما مغایر با سایر کارهای گذشته است، اما با پژوهش های ستاره شناسان رادیویی همخوانی دارد. آنها نیز معتقدند هیچ ستاره جدیدی در این بیابان متولد نمی شود.»
محقق دیگری به نام جوزپه بونو خاطر نشان کرد: « نتایج فعلی نشان می دهد که هیچ گونه تشکیل ستاره ی چشمگیری طی صدها میلیون سال در این منطقه بزرگ رخ نداده است. حرکت و ترکیب شیمیایی ستارگان قیفاووسی جدید به ما کمک می کنند تا درک بهتری نسبت به تشکیل و تکامل کهکشان راه شیری بدست آوریم.» ستاره های تپشگر قیفاووسی برای اندازه گیری فواصل اجرام در جهان دور دست مورد استفاده قرار می گیرند و پژوهش جدید نمونه ای است به جای تکنیک مشابهی که پرده از راز ساختار کهکشان راه شیری خودمان بر می دارد. جزئیات بیشتر این پژوهش در “یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی” منتشر شده است.
مترجم: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencedaily.com