ایران اکازیون:امروز می خواهم درباره سفر به نزدیکترین سیاهچاله و شرایط گذراندن یک روز در اطراف این سیاهچاله حرف بزنم. قطعا تاریکی ابدی جای مناسبی برای تجربهٔ آخر هفته دل انگیزی نیست. اما اسم ناخوشایند “سیاهچاله” نباید حس بدی در شما به وجود آورد. سفر شما به سیاهچاله ملال آور نخواهد بود.
ریختن برنامهٔ سفر
قبل از آنکه بخواهید یک روز را در سیاهچاله سپری کنید، باید برنامه‌های سفر را تنظیم کنید. با توجه به این ضرب‌المثل رایج، رسیدن به مقصد خودش نصف خوشگذرانی است. این تفریح با جستجو برای یافتن سیاهچاله آغاز می شود. آیا این عجیب به نظر می رسد که افراد در یافتن عظیم‌ترین اجرام در کیهان با دشواری روبرو هستند؟ خب، شاید قدری دشوار باشد، ولی امکان دیدن سیاهچاله‌ها برای بشر مقدور نیست. نه تنها با چشم غیرمسلح، بلکه با پرتوهای ایکس یا هر شکل دیگری از تابش الکترومغناطیسی نمی توان سیاهچاله‌ها را مشاهده نمود. هیچ چیز!
اما ترس به دلتان راه ندهید. برنامه‌های سفر ما به کلی نابود نشده است. اگرچه دیدن یک سیاهچاله برای ما ممکن نیست، اما در اثر برهمکنش آن با جهان قابل مشاهده می توان به شناسایی آن پرداخت. تصاویر رادیویی تنها یکی از راه‌های ممکن برای تعیین موقعیت سیاهچاله‌ها به شمار می آید. این تصاویر به ما اجازه می دهند تا فوران ذراتی که از مرکز سیاهچاله به بیرون پرتاب می شوند، را مشاهده کنیم. ما هنوز از نحوۀ شکل‌گیری دقیق این فوران‌ها یا دلیل خروج ماده به این طریق آگاهی نداریم. اما نیازی هم به فهمیدن تمامی رازهای هستی برای سپری کردن یک روز در سیاهچاله نیست. فوران ذرات، موقعیت قرارگیری سیاهچاله را به ما نشان می دهد. همین اطلاعات ناچیز هم فعلا کافی است.
بنابراین، اکنون محلی را برای سفر در اختیار داریم. اما قبل از اقدام برای گذراندن یک روز در سیاهچاله، باید این نکته را به خاطر بسپارید که سفرتان احتمالا بیشتر از آنچه که انتظار دارید به طول خواهد انجامید. سفر به نزدیکترین سیاهچاله شناخته شده که V616 تکشاخ نام دارد، با فناوری‌های امروزی، صدها هزار سال طول خواهد کشید. بدتر از آن، در صورت رسیدن به مقصد، شرایط لازم برای ارسال کارت پستال از شما سلب خواهد شد. چون انسان‌ها صدها هزار سال عمر نمی کنند. اما حتی اگر زنده به مقصد برسید، همچنان نمی توانید کارت پستال‌تان را ارسال کنید. به محض وارد شدن چیزی به درون یک سیاهچاله، امکان خروج وجود ندارد. این مشخصه اصلی یک سیاهچاله می باشد. حتی نور هم توان گریز از آن را ندارد. پس، بی‌خیال کارت پستال شوید!
ولی نگران نباشید. احتمالا دوستان‌تان به هیچ کارت پستالى نیاز نخواهند داشت. گرانش ِ اطراف یک سیاهچاله باعث انحراف فضا و زمان می شود. فضا-زمان به قدری برای ناظر بیرونی دچار اعوجاج می گردد که گویی هر چیز نزدیک شونده به سیاهچاله با سرعتی آهسته حرکت می کند و هرگز موفق به عبور از افق رویداد نمی شود. یعنی هر چیزی که درون سیاهچاله به دام افتد، تا ابد در آنجا محبوس خواهد ماند. شاید دوستان‌تان زیاد هم دلشان برای شما تنگ نشود، زیرا هر زمان که بخواهند شما را خواهند دید؛ که تا ابد در لبهٔ سیاهچاله تلو تلو خواهید خورد.
باید در مورد امنیت نیز بحث کرد. هر وقت که فکر سفر ذهن‌تان را مشغول ساخت، می خواهید از این قضیه اطمینان حاصل کنید که امنیت‌تان در مقصد انتخاب شده تضمین شدنی است یا خیر. متأسفانه، سیاهچاله‌ها محلی مملو از خشونت‌های بی پایان هستند. اگر تصمیم به سپری کردن یک روز در سیاهچاله بگیرید، باید بدانید که این سفر مرگ و نابودی را به ارمغان خواهد آورد. با نزدیک شدن به افق رویداد، منتظر تبدیل شدن به رشته‌های ماکارونی باشید.
این اتفاق به دلیل نیروهای گرانش مختلفی می افتد که بر بدنتان تاثیر می گذارد. نزدیکترین بخش بدنتان بیشتر از قسمت‌های دیگر بدن تحت تاثیر این نیرو قرار گرفته و کشیده می شود. این عامل اتم‌های بدن شما را به رشته‌های بلند ماکارونی مانند تبدیل می سازد.
اما من به شما می گویم که چگونه یک روز در سیاهچاله سپری می شود. ریختن برنامه‌های ضروری سفر بر عهده خودتان است تا از امنیت و رسیدن به موقع‌تان به مقصد اطمینان حاصل کنید. خب بگذارید برویم سر نکته اصلی… فارغ از تمامی پیش برنامه‌ریزی‌ها، نوبت به ذکر نکته اصلی رسیده است. گذراندن یک روز در سیاهچاله تابع چه شرایطی است؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش باید از چگونگی عملکرد گرانش کوانتومی سر در بیاوریم که فعلاً ادعایی در این مورد نداریم.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: futurism.com