ایران اکازیون:در ماه سپتامبر، اخترشناسان به شواهدی از وجود حیات در سیاره ناهید دست یافتند. در این مقاله ادعا شده بود که دانشمندان در سیارۀ ناهید فسفین کشف کرده‌اند. گازی که از موجودات میکروسکوپی بی‌هوازی نشات می‌گیرد. این گاز در جو ناهید مشاهده شده بود، یافته‌ای که اگر درست باشد نشان می‌دهد ما در جهان تنها نیستیم. اما مطالعات بعدی نتوانستند به نتیجه‌ی مشابهی دست یابند. اکنون گروهی از دانشمندان مدعی‌اند که علت اشتباهی که در تحقیقات اول رخ داد را فهمیده‌اند.
دکتر ویکتوریا مدوس استاد اخترشناسی در دانشگاه واشنگتن که در نوشتن مقاله جدید نقش داشته می‌گوید: داده‌ها نشان می‌دهد که به جای فسفین در ابرهای سیاره‌ی ناهید در آن دی‌اکسید گوگرد یافت شده است. دی‌اکسید گوگرد سومین عنصر فراوان در جو ناهید است و نشانه‌ای از وجود حیات نیست. برای درک بیشتر این موضوع باید کمی در علم دقیق شویم تا علت آن که چرا دانشمندان در وهله‌ی اول تصور کردند فسفین در جو ناهید وجود دارد را بیابیم.
از آن‌جا که انسان‌ها هیچ کاوشگر فعالی برای اندازه‌گیری هوا در سطوح فوق داغ ناهید ندارند تنها راه بررسی ترکیب ابرهای ناهید، مشاهده‌ی طیف‌های جو است. طیف‌ها الگوها نوری هستند که توسط یک عنصر یا ماده‌ی شیمیایی ساطع می‌شوند و از آن‌جا که عنصر طیف و طول موج مشخصی دارد دانشمندان می‌توانند آن‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند تا به مواد شیمیایی هر کدام دست‌یابند. مشکل اصلی این جاست که متغیرهای زیادی به عنوان “نویز” وجود دارند که می‌توانند در داده‌های به دست آمده از این طیف‌ها خلل ایجاد کنند و باعث به دست آمدن نتایج غلط شوند. در واقع اگر جو دارای مواد شیمیایی متفاوت زیادی باشد جداسازی آن‌ها و تشخیص هر یک امری پیچیده است.
در مورد این سیاره نیز دانشمندان باور دارند که نویسندگان مقاله اصلی دی‌اکسید کربن در جو سیاره ناهید را به حساب نیاورده‌اند و به اشتباه فکر کردند که داده‌های آن‌ها از ابر ناهید گرفته شده است. در حالی که این داده‌ها از لایه‌ی مزوسفر جو بوده که در ارتفاع ۵۰ کیلومتری قرار دارد.
البته اگر مقاله‌ی جدید درست باشد و فسفینی در جو ناهید نباشد به این معنا نیست که دانشمندان مقاله‌ی اصلی اشتباهی انجام داده‌اند. روش‌های علمی ایجاب می‌کند که فرضیه‌ها دوباره بررسی شوند. دانشمندان مقاله‌ی اصلی در مورد تحقیقات و مشاهدات‌شان شفاف عمل کردند و اجازه دادند دانشمندان دیگر یافته‌های آن‌ها را دوباره بررسی کنند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ nature منتشر شده است.