ایران اکازیون:“یوری میلنر” میلیاردر و متفکر روسی به همراه گروهی از فیزیکدانان و مهندسان سطح بالا قصد دارند که صدها فضاپیمای کوچک را به منظومه ستاره‌ای آلفا قنطورس در همسایگی زمین بفرستند تا به جستجوی حیات بپردازند.
آلفا قنطورس یک سامانه ستاره‌ای است که به همراه کوتوله سرخ پروکسیما قنطورس و آلفا قنطورس سی، که بسیار کم‌نورتر است یک سیستم سه‌‌ستاره‌ای را تشکیل می‌دهند. این سامانه، از همه ستاره‌ها به منظومه خورشیدی ما نزدیک‌تر است و با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده میباشد. شعاع آلفا قنطورس ۲۳ درصد از خورشید بیشتر است و چگالی آن نیز ۱۰ درصد بیشتر از خورشید ماست. آلفا قنطورس احتمالا یک سیارۀ شبه‌زمین و قابل سکونت دارد. این سیاره گزینه مناسبی برای پروژه استارشات میباشد.
استارشات همانند مأموریت‌های فضایی دیگر نیست که در آن یک موشک بزرگ برای حمل یک فضاپیمای سنگین پرتاب می‌شود. به طور مثال، فضاپیمای افق‌های نو ناسا کمی بیش از نیم تن وزن دارد. در عوض فضاپیمای استارشات وزن و ضخامت بسیار کمی دارد تا بتواند خیلی سریع حرکت کند و مجموعه‌ای از آرایه‌‌های لیزری روی زمین با شلیک لیزر به سطح این فضاپیما آن را واردا به حرکت می‌کنند. اندازه این فضاپیما از یک تا سه و نیم متر است و وزن آن به اندازه یک جرعه آب است.
در مورد سرعت این فضاپیما باید بدانید که استارشات می‌تواند با سرعت یک پنجم سرعت نور یعنی ۱۳۴ میلیون کیلومتر در ساعت حرکت کند و در عرض ۲۰ سال به منظومۀ آلفا قنطورس برسد. گفتنی است که فضاپیمای افق‌های‌نو ۹ و نیم سال طول کشید تا به پلوتو برسد. در ویدئوی زیر می توانید جزئیاتی از این ماموریت را مشاهده کنید:
چیزی که موجب می‌شود استارشات یک ایدۀ قانع‌کننده برای ارسال به آلفا قنطورس باشد، نانوساختاری است که در این فضاپیما به کار رفته است و جرم آن حدود یک گرم و برابر با یک ورق کاغذ است. از همین رو به‌راحتی می‌توان روی آن حسگر، بادبان و دوربین‌هایی نصب کرد. این حسگرها میدان‌های مغناطیسی‌ای را که سیارات را از تابش تشعشعات محافظت می‌کنند، اندازه بگیرند و موج‌های خاص نوری را شناسایی کنند که وجود حیات را نشان می‌دهند.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: cnet.com