این موشک که تحت نظارت ناسا تولید می‌شود مجهز به چهار موتور آر اس ۲۵ است که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۱ تکمیل شود. زمان دقیق تکمیل این راکت هنوز اعلام نشده است. این موشک پس از تکمیل در اولین گام ناسا برای رسیدن به هدف خود برای فرود انسان بر ماه در سال ۲۰۲۴، ابتدا در سال ۲۰۲۱ کپسول بدون سرنشین «اوریون» را به اطراف ماه می‌برد. این ماموریت « آرتمیس ۱» نام دارد.
SLS بزرگ‌ترین راکتی است که از زمان ماموریت‌های آپولو به ماه به پرواز در می‌آید؛ فضاپیمای آپولو توسط موشک «ساترن ۵» (Saturn V) به فضا برده شد. ساترن ۵ با ارتفاع بیش از ۱۱۰ متر بزرگ‌ترین موشکی است که تاکنون ساخته شده است، اما اکنون راکت SLS ناسا از ساترن ۵ نیز بزرگ‌تر است. قسمت‌های مختلف SLS همانند ساترن ۵، در موقعیت‌های مختلفی در حال ساخت است و مرحله اول SLS در همان تاسیساتی در حال سرهم‌بندی است که مرحله اول موشک ساترن ۵ در آنجا مونتاژ شد.
اما همانطور که ناسا به سمت اولین پرواز SLS حرکت می کند و فضاپیمای اوریون را در مدار به دور ماه قرار می‌دهد، این موتورهای موشک نیستند که مسئولین نگران آنها هستند، بلکه نرم افزاری است که تمام کارهای موشک را کنترل می‌کند، از تعیین مسیر آن گرفته تا باز و بسته کردن دریچه‌های جداگانه. در ویدئوی زیر آزمایش احتراق یکی از بوسترهای(موشک‌‌های) کناری سیستم پرتاب فضایی(SLS) را می‌بینیم.
سه سال پیش، بازرس کل ناسا گزارش داد که ناسا بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ بیش از ۱۵ میلیارد دلار برای SLS، فضاپیمای اوریون و سیستم‌های زمینی مرتبط با آنها هزینه کرده است. برآورد می‌شود که این مبلغ به ۲۳ میلیارد دلار برسد. این گزارش بوئینگ، پیمانکار اصلی را مورد انتقاد قرار داد و گفت که «دامنه‌ی کاری که باید انجام شود و بنابراین اندازه و مهارت نیروی کارِ مورد نیاز را دست کم می‌گیرد.» گزارش دیگری که سال گذشته توسط دفتر پاسخگویی دولت منتشر شد، نشان داد که علی‌رغم عملکرد ضعیف بوئینگ، ناسا به دلیل دریافت امتیازات بالا در ارزیایی‌ها، همچنان ده‌ها میلیون دلار “هزینۀ جایزه” را به آن پرداخت می‌کند.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع بیشتر: cnet.com , NASA , washingtonpost.com