ایران اکازیون:محققان به تازگی کشف کرده‌اند که قند، یکی از موارد ضروری برای حیات، احتمالا در فضا شکل گرفته است و سپس مثل باران به روی زمین ِ جوان باریده است.
RNA در کلیه جانداران موجود بر کره زمین یافت می‌شود و به عنوان ماده بنیادی DNA از میلیاردها سال پیش بوده است. پژوهشگران سال‌ها به جست‌وجوی راهی برای یافتن ریبوز بر اثر تابش به یخ‌ها بوده‌اند اما تاکنون موفق به نمایش آن نشده‌اند. سایر بخش‌های بیولوژیک هستی یا در فضا شکل گرفته‌اند و یا در آزمایشگاه‌ها قبلاً تولید شده‌اند. سال گذشته پژوهشگران موفق به تولید اوراسیل، سیتوزین و تیمین (که در ساختار RNA وجود دارند) در یک محیط شبیه سازی شده با فضا شدند. محققان همچنین در شهاب‌سنگ‌ها ترکیبات آمینو اسیدی را یافته‌اند که پس از اتصال با یکدیگر باعث تشکیل شدن پروتئین می‌شوند. سال ۲۰۱۴، ستاره‌شناسان موفق به یافتن مولکول سیانید ایزوپروپیل در ابرهای گازی نزدیک به مرکز کهکشان شدند که مشابه ترکیبات آمینو اسید هستند. همچنین در سال ۲۰۰۴ دانشمندان گزارش دادند که قند ساده گلوکو آلدئید را در ابر مشابه یافته‌اند.
مینرت و همکارانشان در آزمایشی آب، متانول و آمونیاک را داخل یک محفظه خلا تا دمای منفی ۱۹۵ درجه سانتی‌گراد سرد کردند تا ذرات یخ شبیه بر روی یک دنباله دار تشکیل شوند. سپس به منظور شبیه سازی تابش یک ستاره جوان، یخ تشکیل شده را در معرض تابش پرتو ماوراء بنفش قرار دادند. پس از گرم شدن و بازگشت آن به دمای اتاق، متوجه شکل‌گیری یک مولکول آلی قیفی شکل (در حدود ۵۵ مولکول به طور کلی که شامل ریبوز نیز بودند) روی یخ شدند. به گفته رژی‌هادسون، شیمیدان فضائی مستقر در مرکز هوا -فضای گرین بلت ناسا، نتایج آزمایش انجام شده به اندازه کافی حیرت‌آور نبود چراکه پژوهشگران از زمان‌های بسیار قبل اعلام کرده بودند که قند از یخ‌های بین سیاره‌ای آمده است و مطابق اصول شیمی ۱۵۵ سال پیش اثبات شده‌اند اما تا آن روز کسی نتوانسته بود به صورت عملی به اثبات رساند.
هادسون همچنین می‌گوید که بیان نحوه شکل‌گیری مولکول‌ها هنگام سرمایش تا تبدیل شدن به یخ‌ها و همچنین گرمایش آنها بسیار سخت است. هادسون و مینرت هر دو می‌گویند که تامین دمای بالا برای یخ‌دانه‌های بین سیاره‌ای موضوع سختی نیست. ستاره‌های جوان به تناوب ریزدانه‌های کمربندی محیط پیرامون خود را گرم می‌کنند و آن دسته از یخ‌دانه‌هایی که روی زمین خواهند رسید اینگونه گرم خواهند شد. احتمالا ریبوز به جای تشکیل شدن در فضا، پس از جمع شدن و رسیدن به سطح زمین و تحت فشار تشکیل شده باشد. گفتنی است که تاکنون هیچکس، ریبوز را در دنباله‌دارها یا سیارک‌ها ندیده است اما ممکن است برخی ماموریت‌هایی که در آینده انجام خواهند شد، شانس دیدن آن را به ما بدهند. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله ی science منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: sciencenews.org