ایران اکازیون:فضا مملو از اسرار عجیب و غریب است که مرموز بودن آنها به واسطه بعد فاصله و ناتوانی بشر در نزدیکشدن به آنها تشدید شده است.
براساس گزارش بیگ بنگ به نقل از همشهری، یکی از این معماهای مرموز ابرهای غولپیکر، سریع و پرشتاب گازی هستند که در هاله درخشان کهکشان راه شیری دیده میشوند. اما به زودی و با کمک جدیدترین نقشهای که از جزئیات این ابرها ایجاد شدهاست،میتوان اطلاعات بیشتری درباره این معماهای سرگردان به دست آورد. این نقشه که با کمک دادههای رادیوتلسکوپی ایجاد شده است، رشتهها، تودهها و شاخههایی را درون این ابرها نشان میدهد که تابهامروز دیده نشدهبودند.
به گفته محققان دانشگاه مرکز بینالمللی پژوهشهای رادیوتلسکوپی دانشگاه استرالیای غربی این جزئیات میتواند اطلاعات جدیدی درباره منشا این ابرها و وضعیت فیزیکی آنها در اختیار دانشمندان قرار دهد. اگرچه این ابرها مدتها است که شناخته شدهاند، اما همواره برای دانشمندان معمایی بزرگ بودهاند. این تودههای گازی بسیار عظیمند، ابعادی چند میلیون برابر خورشید دارند و قطری برابر ۸۰ هزار سال نوری دارند. این ابرها به دور هاله کهکشانی، در خارج از صفحه کهکشان راه شیری رانده شدهاند، اگرچه این رانش نسبی است. این ابرها با سرعت خارقالعادهای، ۷۰ تا ۹۰ کیلومتر بر ثانیه به صورت مجزا حرکت میکنند و حرکت آنها از حرکت چرخشی کهکشان قابل تشخیص است.
منشا این ابرها مشخص نیست و همین آنها را به معما تبدیل کردهاست. فرضیههایی وجود دارند که منشا آنها را موادی میداند که از خارج به درون کهکشان ریخته شدهاند، یا موادی که از درون کهکشان به بیرون فرار کردهاند، یا موادی که از بقایای فرایند تولد کهکشان به جا ماندهاند. دانشمندان احتمال میدهند یکی از این ابرها ناشی از تعامل میان ابر ماژلانی بزرگ و کوچک باشد.
مابقی ابرها اما بسیار مبهم بوده و ساختار متفاوت آنها به صورت مجزا به منشاء متفاوتی اشاره دارند. در برخی از آنها میزان فلز کمتر از میزان موجود در کهکشان راهشیری است و برخی دیگر سرشار از فلزات هستند. برای ایجاد این نقشه محققان با استفاده از رصدخانه پارکس در استرالیا و رادیوتلسکوپ ۱۰۰ متری افلزبرگ در آلمان ابرها را با حذف گازهایی که با سرعتی برابر ابرها در کهکشان در حرکتند، از مابقی پسزمینه کهکشانی جدا کردند. به گفته محققان آنچه از این فرایند به جا ماند،ابرهای مرموز پرسرعت،۱۳ درصد از آسمان را تشکیل دادهاند.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: sciencealert.com