شکل‌گیری ماه
بر اساس نظریه غالب، کره ماه اندکی بعد از شکل‌گیری منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش با برخورد سنگی به اندازه سیاره مریخ به کره زمین به وجود آمد.
شاید جالب‌ترین ویژگی ماه این باشد که همیشه یک طرف از صورت خود را به ما نشان می‌دهد اما با وجود این که ماه و زمین هر دو به دور خود و خورشید می‌چرخند چگونه چنین چیزی ممکن است؟ مدت‌ها قبل، اثرات گرانشی زمین موجب آهسته شدن چرخیدن ماه حول محور خودش شد. این آهسته شدن تا جایی پیش رفت که با چرخش ماه به دور خورشید تطابق و هماهنگی پیدا کرد و تثبیت شد.
خواهر ماه
آیا ماه تنها قمر کره زمین است؟ در حال حاضر بله، اما ممکن است تا ابد این طور نباشد! در سال ۱۹۹۹ دانشمندان دریافتند یک شهاب سنگ به عرض ۵ کیلومتر در حال حرکت به سمت مدار زمین است و ممکن است توسط اثرات گرانشی زمین در مدار زمین گرفتار شود. دانشمندان نام این شهاب سنگ را “کرویتن” (Cruithne) گذاشتند و تخمین زدند که ۷۷۰ سال طول خواهد کشید تا این شهاب سنگ در یک مدار نعل اسبی حول زمین قرار بگیرد و برای ۵ هزار سال باقی بماند و تبدیل شود به خواهر ماه، دومین قمر کره زمین.
کیسه بوکسی به اسم ماه
سطح پر از چاله ماه نتیجه برخوردهای شدید اجرام آسمانی بین ۴.۱ تا ۳.۸ میلیارد سال پیش با سطح این کره است. زخم‌های حاصل از این جنگ اکنون به صورت چاله‌های متعدد در سطح این کره قابل مشاهده است. اما این که چرا این چاله‌ها در طول این مدت دچار فرسایش زیادی نشدند به دو دلیل است.
قمر تخم مرغی
ماه گرد یا کروی نیست و در واقع به شکل یک تخم مرغ است. بنابراین هسته ماه دقیقا در مرکز هندسی آن قرار ندارد، بلکه حدود دو کیلومتر با مرکز هندسی آن فاصله دارد.
آیا ماه یک سیاره است؟
ماه از سیاره پلوتو بزرگتر است و حدود یک چهارم زمین قطر دارد. برخی دانشمندان فکر می‌کنند که ماه بیشتر شبیه به یک سیاره است. بنا به همین دلیل زمین و ماه را همراه باهم یک سیاره در نظر می‌گیرند. به این حالت “دو سیاره” گفته می‌شود. سیاره پلوتو و قمرش که “شارون” نام دارد نیز به مانند زمین و ماه یک “دو سیاره” در نظر گرفته می‌شوند.
کشش گرانشی ماه
ماه بیشترین اثر را در جزر و مد زمین دارد البته در این زمینه خورشید نیز اثرگذار است. گرانش ماه اقیانوس‌های زمین رابه سمت خود می‌کشد. اوج مد دریا زمانی رخ می‌دهد که اقیانوس همزمان با چرخش زیرین زمین در راستای ماه قرار می‌گیرد. یک اوج مد دیگر نیز در قرینه این اتفاق، آن طرف زمین رخ می‌دهد، چرا که ماه بیشتر از اینکه آب را به سمت خود بکشد، زمین را می‌کشد و مد رخ می‌دهد.
بدرود ماه!
همین حالا که در حال خواندن این متن هستید ماه در حال دور شدن از ما است. هر ساله ماه مقداری از انرژی چرخشی زمین را می‌گیرد و از آن برای بزرگتر کردن مدار خود استفاده می‌کند و هر سال حدود ۳.۸ سانتی متر از زمین دور می‌شود. محققان می‌گویند فاصله ماه از زمین در زمان شکل‌گیری‌اش تقریبا ۲۲۵۳۰ کیلومتر بوده، در حالی که اکنون حدودا در فاصلۀ ۳۸۵ هزار کیلومتری سیاره ما قرار دارد.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: space.com