ایران اکازیون:سیاهچاله‌ها در فضای پیرامون خود به طور ثابت و غیر فعال باقی نمی مانند. آنها سرانجام ماده پیرامون خود را تمام کرده و برای شکار گازهایی که از کنارشان می گذرند، در انتظار به سر می برند. سپس، سیاهچاله دوباره شروع به بلعیدن کرده و جریان عظیمی از ذرات را به بیرون پرت می کند. حالا اخترشناسان موفق به شناسایی سیاهچاله‌ای شده اند که نَه یکبار، بلکه برای دو بار این کار را انجام می دهد.
«جولی کامرفورد» محقق ارشد و اخترشناس در دانشگاه کلرادو بولدر بیان کرد: «سیاهچاله‌ها اجرام پرخور و سیری ناپذیری هستند، اما یافته ها نشان می دهد که آنها آداب غذاخوری خوبی ندارند. ما نمونه‌های زیادی از سیاهچاله‌ها را می شناسیم که موادی را به بیرون درز می دهند، اما ما کهکشانی با یک سیاهچاله غول‌پیکر کشف کرده‌ایم که دو بار دست به این کار زده است.»
سیاهچاله مورد نظر یک غول عظیم در مرکز کهکشانی به نام SDSS J1354+1327 است که به اختصار J1354 نامیده می شود. این کهکشان، تقریبا ۸۰۰ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد و در داده‌های تلسکوپ چاندرا به عنوان نقطه خیلی درخشانی از انتشار اشعه ایکس دیده شده است؛ آنقدر درخشان که میلیون‌ها و شاید میلیاردها برابر بزرگتر از خورشید ما است. تیم محققان داده‌های پرتوایکس حاصل از رصدخانه چاندرای ناسا را با عکس‌های نور مرئی برگرفته از تلسکوپ فضایی هابل مقایسه کرده و دریافتند که این سیاهچاله توسط ابر ضخیمی از گاز و گرد و غبار احاطه شده است.
محققان از روی سرعت حرکت این حباب‌ها توانستند تشخیص دهند که آنها تقریبا با فاصله ۱۰۰ هزار سال نسبت به یکدیگر رخ داده‌اند. کهکشان دیگری با جریانی از ستارگان و گازها به دلیل برخورد آن دو به J1354 پیوند خورده است. توده‌های این کهکشان دوم است که به سوی سیاهچاله کشیده شده و بلعیده می شوند. کهکشان راه شیری هم از حباب‌های فرمی دارد. این تحقیق در ۲۳۱ اُمین نشست جامعه اخترشناسی آمریکا عرضه شده و در مجله The Astrophysical منتشر شد.
ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com