در نیم قرن گذشته، جستجوی حیات در مریخ، تمرینی برای کاهش موانع این راه بوده است. در سال ۱۹۵۰، مریخ، یک سیاره مرده پوشیده از خزه و گلسنگ تصور می‌شد. پس از ماموریت ” مارینر” (Mariner) در سال ۱۹۶۰، این نظریه هم رد شد و در سال ۱۹۷۶، فرودگرهای “وایکینگ” (Viking)، نشانه‌هایی از فرآیندهای زیستی در مریخ یافتند. در هر حال، زمانی که نمونه‌های خاکی، در آزمایشگاه خودکار این فرودگرها در معرض مواد مغذی قرار گرفتند، نتیجه خاصی را نشان ندادند.
نکته اصلی این پژوهش، بررسی وجود مولکول‌های آلی در مناطقی بوده که زمانی در آنها آب وجود داشته است؛ مانند دشت‌های گلی و بستر رودخانه‌ها. وجود مولکول‌های ساخته شده از کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن، برای زندگی ضروری است و در صورت اثبات وجود این مولکول‌ها به مدت دو یا سه میلیارد سال، سرنخی از وجود زندگی در دوران گذشته مریخ به دست خواهد آمد.
نمونه‌ها مولکول‌های آلی را در تراکم بالای ۱۰، بخش در یکای سنجش نشان دادند که بسیار شبیه به مولکول‌های موجود در سطح مریخ است که قدمت آنها به میلیاردها سال پیش این سیاره بازمی‌گردد و ۱۰۰ برابر بزرگتر از نمونه‌های پیشین به دست آمده از مریخ هستند. ناسا ادعا می‌کند شاید این مولکول‌ها، به خاطر پیوستگی با اتم‌های سولفور، تا به امروز باقی مانده‌اند.
سایت علمی بیگ بنگ/ منبع: newatlas.com