ایران اکازیون:تیمی از اخترشناسان در دانشگاه کلرادو نظریه تازه‌ای را برای وجود اجرام عجیب فرانپتونی مطرح کردند. آنها گرانش مدار سِدنا و سایر اجرام فرانپتونی را بررسی و به این نتیجه رسیدند که تاثیرات مداری آنها بخاطر وجود سیاره نهم نمی باشد.
به گزارش بیگ بنگ، منظومه شمسی ما دربردارنده جمعیت بزرگی از اجرام یخی است که در فراتر از مدار نپتون گسترده شده‌اند. این اجرام بقایای حاصل از تشکیل منظومه شمسی هستند که توسط نپتون از محل تولدشان دورتر شده‌اند. سدنا، یک جرم فرانپتونی بزرگ است که با الگوی پراکنش سازگاری ندارد. سدنا در فاصله ۸ میلیارد مایلی به دور خورشید می چرخد اما گویی جدا از منظومه شمسی است. نظریه مطرح شده برای این دینامیک غیرعادی این است که سیارۀ فرضی نهم احتمالا در مدار سدنا اختلال ایجاد کرده است. اما دکتر «ان ماری مدیگان» و همکارانش محاسبه کردند که مدارهای سدنا می تواند از این اجرام که با یکدیگر در افتاده‌اند و مواد مخروبه فضایی در منظومه شمسی را بیرونی نشات گرفته باشد.
دکتر مدیگان بیان کرد: «اجرامی مانند این به تعداد زیادی در فضا یافت می شوند. گرانش ِ جمعی آنها چه کار می کند؟ با یافتن پاسخ ِ این سوال می توانیم مسائل زیادی را حل کنیم.» محققان با استفاده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری به یک پاسخ احتمالی دست یافتند. آنان محاسبه کردند که این اجرام یخی به مانند عقربه‌های ساعت به دور خورشید می چرخند. مدار اجرام کوچکتر مثل سیارک‌ها، سریع‌تر از اجرام بزرگتر حرکت می کند. برهمکنش میان مدارها، شکل بیضی آنها را به دایره‌ای تغییر می دهد. به عبارت دیگر، به دلیل آن برهمکنش‌های کوچک، مدارهای سدنا از حالت عادی به حالت جدا شده سوق پیدا می کند. مشاهدات تیم با تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۲ مطابقت دارد. در سال ۲۰۱۲، مشخص شد که هر چقدر یک جرم جداشده بزرگتر می شود، مدار آن از خورشید دورتر می شود. اجرام فرانپتونی در مدارهای دورتر از فاصله میانگین نپتون تا خورشید به دور خورشید می چرخند. نخستین جرم فرانپتونی کشف شده، پلوتو بود که در سال ۱۹۳۰ کشف شد.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com