ایران اکازیون:در مطالعه جدیدی که اخترشناسان دانشگاه منچستر بتازگی انجام دادند، نمونه‌ای متشکل از ۱۳۲۷ منظومه ستاره‌ای که اخیراً در طی برنامه «Breakthrough Listen Initiative» رویت شده بود، بررسی گردید. همچنین دانشمندان ۲۸۸۳۱۵ ستاره دیگر که در میدان هدف “تلسکوپ گرین بنک” در ویرجینیا و “تلسکوپ رادیویی پارکس” در استرالیا قرار دارند، را بررسی نمودند.
دانشمندان جستجوی هوش فرا زمینی(SETI-ستی) با استفاده از ابزارها و دستگاه‌های فوق پیشرفته تعبیه شده بر روی چند تلسکوپ قدرتمند جهان به دنبال کشف آثاری از موجودات هوشمند هستند. تاکنون هیچ نشانی از فناوری آنان کشف نشده، اما همچنان که جستجوهای پیشرفته در حال انجام است، اخترشناسان می‌توانند به نتیجه روشن‌تری از این قضیه دست یابند که چه تعداد ستاره در مجاورت ما می‌تواند از حیات هوشمند پذیرایی کند و از فرستنده‌های رادیویی قدرتمندی برخوردار باشد.
اخترشناسان در مطالعات ِ اولیه خود در داده‌های رادیویی به دنبال این نشانه‌ها می‌گشتند؛ به ویژه زمانی که تلسکوپ‌های گرین بنک و پارکس به سمت ۱۳۲۷ ستاره نشانه رفتند. آنان در جستجوی خود به ستاره‌های نزدیک تمرکز کرده بودند (ستاره‌هایی که حدود ۱۶۰ سال نوری از خورشید فاصله داشتند)، زیرا هرچقدر فرستنده‌های ضعیف به تلسکوپ‌های ما نزدیک باشند، به راحتی شناسایی می‌شوند.
با این حال، هر کسی با نگاه به تصویر فضای عمیق به این موضوع پی می‌برد که حتی مناطق کوچکِ آسمان نیز مملو از ستاره‌هایی هستند که با فواصل مختلفی نسبت به زمین واقع شده‌اند. وقتی محققان به جستجوی نشانه‌های فناوری حاصل از یک ستارۀ نزدیک می‌پردازند، ستاره‌های دیگری هم که در دامنه پرتو این تلسکوپ قرار دارند، با حساسیت بررسی می‌شوند. اخترشناسان دانشگاه منچستر انگلیس «بارت ولدارزیک سرکا» و پروفسور «مایکل گرت» به همراه مدیر موسسه ستی دکتر «اندرو سیمون» از این واقعیت کمک گرفتند تا محدودیت‌های تازه‌ای بر فراوانی نشانه‌های فناوری(technosignatures) اِعمال نمایند. در این راستا، هیچ نیازی به جمع‌آوری داده‌های تلسکوپی جدید نبود.
محققان با بررسی کاتالوگی که فضاپیمای گایا آژانس فضایی اروپا ایجاد کرده، محدودیت‌ها بر فراوانی فرستنده‌ها در پیرامون ستاره‌های تحت نظر تلسکوپ‌های رادیویی اِعمال کردند. این تلسکوپ فاصله زمین تا یک میلیارد ستاره را اندازه‌گیری کرده است. محققان با انتخاب ستاره‌هایی که فاصله زیادی با زمین داشتند (فاصله ۳۳۰۰۰ سال نوری)، توانستند تعداد ستاره‌های مطالعه شده را از ۱۳۲۷ به ۲۸۸۳۱۵ ستاره افزایش دهند.
پروفسور گرت گفت: «دانستنِ موقعیت و فواصل زمین با این منابع می‌تواند قابلیت ما را در کاهش دامنه جستجوی حیات فرازمینی در کهکشان راه شیری و فراتر از آن بهبود ببخشد. امیدواریم ستی در جستجوهای آتی خود بتواند به خوبی از این روش استفاده کند.» «بارت ولدارزیک سرکا» اخترشناس دانشگاه منچستر انگلیس خاطرنشان کرد: «نتایج ما محدودیت‌های معناداری برای فراوانی فرستنده‌ها در راه شیری اِعمال می‌کند. حال می‌دانیم که کمتر از ۱ در ۱۶۰۰ ستاره‌ای که در فاصله حدود ۳۳۰ سال نوری از زمین قرار دارند، میزبان فرستنده‌هایی هستند که چند برابر قوی‌تر از قدرتمندترین رادارهای ما در زمین هستند.»
تعداد ستاره‌هایی که محققان تا کنون مطالعه کرده‌اند، این فرصت را در اختیار آنان می‌گذارد تا فراوانی فرستنده‌های رادیویی قوی در این منطقه از کهکشان راه شیری را محدود کنند. افزون براین، آنها برای نخستین‌بار توانستند این کار را به عنوان تابعی از نوع ستاره انجام دهند.
دکتر سیمون گفت: «این تحقیقات به ارزش ترکیب داده‌های گردآوری شده توسط تلسکوپ‌های مختلف اشاره می‌کند. اگر بخواهیم قابلیت مشاهداتی خود را افزایش داده و تعداد ستاره‌های تحت پوشش را ۲۲۰ برابر افزایش دهیم، باید سرمایه‌گذاری قابل توجهی روی تلسکوپ‌هایمان انجام دهیم. با توجه به این واقعیت که ما از پیش نیز اسکن‌های رادیوییِ ستاره‌ها را در پس‌زمینه اهداف اصلی‌مان داشتیم و با خواندن موقعیت و فاصلۀ آن ستاره‌ها از روی کاتالوگ گایا، توانستیم اطلاعات بیشتری از مجموعه داده‌های موجود به دست آوریم. امیدواریم این تحقیقات ما را به پاسخگویی به عمیق‌ترین سوال بشر نزدیک‌تر کند: آیا ما در جهان تنهاییم؟» جزئیات بیشتر این پژوهش در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.
ترجمه: منصور نقی‌لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com