ایران اکازیون:کوه‌های ماخونجوا در آفریقای جنوبی محل برخی از قدیمی‌ترین سنگ‌های سیارۀ زمین است؛ اما هرچیزی که در این چشم‌انداز شگفت‌انگیز دیده می‌شود، منشأ زمینی ندارد. محققان می‌گویند شواهدی از مواد آلی فرازمینی یافته‌اند که از ۳/۳ میلیارد سال قبل در رسوبات آتشفشانی دفن شده است.
به گزارش بیگ بنگ، اخترزیست‌شناس فرانسس وستال، از مرکز بیوفیزیک مولکولیِ CNRS در فرانسه، در مصاحبه با New Scientist گفت: «این نخستین‌باری است که شواهدی واقعی از کربن فرازمینی در سنگ‌های زمینی یافته‌ایم.» شهاب‌سنگ‌ها میلیاردها سال بر زمین می‌باریدند و به شدت روی سطح زمین تأثیر می‌گذاشتند و سطح زمین را تغییر می‌دادند. این سنگ‌های فضایی وقتی به اینجا رسیدند چه تغییراتی ایجاد کردند؟ احتمالاً تغییرات زیادی به وجود آورده‌اند.
بسیاری از دانشمندان بر این باورند که عناصر اصلی حیات روی زمین از مولکول‌های فضاییِ دوردست به زمین رسیده است. این کشف ِ جدید در آفریقای جنوبی شواهدی از این احتمالِ مبهم است. وستال و همکارانش در یک منطقه رسوبات آتشفشانی بنام «چرت ژوزفدال» که بخشی از کوه‌های ماخنجوا است (ملقب به کمبرند باربرتون گرینستون)، لایه‌ای سنگی با ضخامت دو میلی‌متر را کشف کردند که با دو سیگنال «غیرعادی» مشخص شد.
محققان با استفاده از طیف‌سنجی تشدید پارامغناطیس الکترون(EPR) پی بردند که این سنگِ ۳/۳ میلیارد ساله حاوی دو نوع ماده آلی نامحلول است که هر دوی آنها منشأ فرازمینی دارند (قدیمی‌ترین ماده آلی فرازمینی که تاکنون کشف شده است). یکی از سیگنال‌های EPR شبیه به چیزی است که محققان قبلاً در کاندریت‌های کربنی دیده بودند: نمونه‌های شهاب‌سنگ باستانی که حاوی ترکیبات آلی بودند.
خوانش غیرعادیِ دیگر- که نانوذرات نیکل، کروم و آهن را نشان می‌دهد- چیزی نیست که معمولاً در تشکیل سنگ‌های زمینی مشاهده شود. این خوانش این استدلال را تقویت می‌کند که منشأ بخش‌هایی از این لایۀ سنگیِ نازک، جایی بسیار بسیار دورتر می‌باشد. نویسنده اول این تحقیق، مهندس شیمی دیدیر گوریر از مؤسسه تحقیقاتیِ PSL، سال گذشته توضیح داد: «اسپینل‌های کروم غنی از نیکل، که «اسپینل‌های کیهانی» نیز نامیده می‌شوند، در طول ورود اجرام فرازمینی به جو زمین ساخته شده‌اند.»
محققان می‌گویند سخت است با اطمینان بدانیم و بگوئیم که این دو سیگنالِ متفاوت و متناقضِ EPR می‌توانستند در لحظۀ مشابهی از تاریخ در منطقۀ «چرت ژوزفدال» وجود داشته باشند. نویسندگان این مقاله نوشتند: «تصور کردن رویداد واحدی که هم ماده آلی و هم ذرات اسپینل را در این لایۀ رسوبی ِ نازک حفظ کند، دشوار است.»
وی افزود: «از یک طرف، مادۀ آلی هیدروژنه تنها می‌تواند در صورتی دوام آورد که دمای مادۀ در حال سقوط بیشتر از چند صد درجه نشود. از طرف دیگر، سنگ‌های اسپینل کیهانی با درجۀ بالایی از ذوب جرم، در حالی که جرم به سمت سطح زمین سقوط می‌کند، تشکیل می‌شوند.»
دانشمندان در فرضیۀ خود بیان کردند که ممکن است طوفانی از ریزشهاب‌سنگ‌ها در جو با ابرهای خاکستری آتشفشانی ترکیب شده و وقتی ماده به آرامی به سطح زمین می‌رسیده، اثرات کربن فرازمینی نیز در کنار اسپینل‌های تازه تشکیل‌شده حفظ شدند و اینها با هم تا میلیاردها سال محفوظ مانده‌اند.
واستال گفت: «مواد آلی شهاب‌سنگ‌های غنی از کربن حتماً با سرعت بسیار بالایی باریده‌اند.» البته همۀ اینها تاکنون فقط فرضیه بوده و است. حتی اگر این سناریو هم رخ داده باشد، نمی‌دانیم که این مادۀ آلی باستانی چه شکلی گرفته و نمی‌توانیم مطمئین باشیم که ریزش آن به زمین به نحوی با فرگشت حیات ارتباط دارد. با این حال این کشف ِ بزرگی در علم مواد آلی فرازمینی است و تمام ناشناخته‌ها مسیرهایی عالی برای ادامۀ کاوش فراهم می‌کنند. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجلۀ Geochimica et Cosmochimica Acta منتشر شده است.
ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com
