ایران اکازیون:اگرچه شبیه رزی آرام در حال چرخش در تاریکیهای کیهان است، اما NGC 3256 محل برخوردی تند و خشن بوده است. این کهکشان با ظاهری ناهموار یادگار برخورد دو کهکشان مارپیچی میباشد که تخمین زده میشود حدود ۵٠٠ میلیون سال پیش اتفاق افتاده باشد. امروز پس از آن رویداد نیز، هنوز هم در حال چرخش است.
به گزارش بیگ بنگ، در فاصله ١٠٠ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی بادبان، کهکشان NGC 3256 جای دارد که تقریباً هم‌اندازۀ کهکشان راه شیری است و متعلق به ابرخوشه هیدرا-قنطورس میباشد. این کهکشان هنوز نشانه‌هایی از گذشته پرآشوبش را در خطوط درخشانی که در اطراف کهکشان گسترش یافته‌اند، در خود نگه داشته است. تصور می شود این خطوط درخشان ۵٠٠ میلیون سال پیش در جریان برخوردی بین دو کهکشان تشکیل شده باشند. این خطوط توسط ستاره‌های آبی جوانی که در برخورد آتشین گاز و گرد و غبار به وجود آمده‌اند، احاطه شده‌اند.
زمانیکه دو کهکشان با یکدیگر ادغام می شوند، ستاره‌ها به ندرت با یکدیگر برخورد می کنند، زیرا با فواصل عظیمی از یکدیگر جدا شده‌اند، اما گاز و گرد و غبار با یکدیگر در تماس و اندرکنش هستند. روشنی زیاد در مرکز NGC 3256 موقعیتش را بعنوان یک کهکشان ستاره‌فشان(Starburst galaxy)قدرتمند، و میزبان برای تعداد زیادی از ستارگان نوزاد که در گروه‌ها و خوشه‌ها متولد شده‌اند، از دست میدهد. این ستاره‌ها در طیف ِ فروسرخ با روشنی بیشتری میدرخشند، و تا حد زیادی سبب درخشان‌تر شدن کهکشان NGC 3256 در این دامنه از طول موج می شوند. به دلیل این تابش، آن را در رده کهکشان فروسرخ درخشان دسته‌بندی می کنند. در ویدئوی زیر می توانید زوم به این کهکشان را مشاهده کنید:
این کهکشان موضوع مطالعات زیادی به سبب روشنایی، نزدیکی و جهت‌گیری‌اش میباشد. NGC 3256 هدفی ایده‌آل برای بررسی ستاره‌فشان‌هایی است که توسط ادغام‌های کهکشانی تشکیل شده‌اند. این موضوع، نویدی تازه و خاص برای فهم بیشتر خصوصیات خوشه‌های ستاره‌ای جوان در خطوط کشندی، میدهد. همچنین بیش از ١٠٠٠ خوشه ستاره‌ای درخشان آشکار شدند، ناحیه مرکزی NGC 3256 خانه‌ای برای خطوط تاریک گرد و غبار و دیسکی بزرگ از گازهای مولکولی در حال چرخش به دور دو هسته مجزا (یادگارهای دو کهکشان اصلی) میباشد. یکی از این هسته‌ها تا حد زیادی تاریک بوده و توسط طول موج‌های فروسرخ، رادیوی و اشعه ایکس آشکار می شود.
این دو کهکشان اولیه، غنی از گاز بوده و جرم یکسانی داشته‌اند، زیرا به نظر می رسد که تأثیر تقریباً یکسانی بر هم گذاشته‌اند. دیسک‌های مارپیچی آنها مشخص نبوده و در مدت زمان چند صد میلیون سال، هسته‌هایشان با یکدیگر ادغام خواهند شد و دو کهکشان احتمالاً به یک کهکشان بیضوی بزرگ تبدیل می شوند. تصویر NGC 3256 قبلاً توسط تلسکوپ فضایی هابل بعنوان بخشی از مجموعۀ بزرگی از ۵٩ عکس از ادغام کهکشانی، در هجدهمین سالگرد هابل در ٢۴ آوریل ٢٠٠٨ (۵ اردیبهشت ١٣٨٧) منتشر شده بود.
ترجمه: سوران زوراسنا/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: phys.org
