ایران اکازیون:یک تیم بین المللی از اخترشناسان، میدان مغناطیسی کهکشان ِ ایجاد ستاره را واقع در ۴.۶ میلیارد سال نوری اندازه گیری کردند.
به گزارش بیگ بنگ، کهکشان مورد نظر یک کهکشان دیسک شکل ِ ایجاد کننده ستاره است که به عنوان یک لنز گرانشی در سیستم عدسی CLASS B1152+199 عمل می کند و در میان یک تپ اختر دوردست و زمین واقع شده است؛ گرانش قوی، عکس تپ اختر را به دو عکس مجزا تقسیم می کند. مهمتر اینکه، امواج رادیویی حاصل از این تپ اختر تقریبا در فاصله ۷.۹ میلیارد سال نوری از زمین، بصورت قطبی هستند.
دکتر «سوی ان مائو» نویسنده ارشد موسسه اخترشناسی رادیویی ماکس پلانک در بن آلمان گفت: «قطبیت امواج حاصل از تپ اختر پس زمینه ای و این واقعیت که امواج از بخش های مختلف کهکشان فوق می گذرند این اجازه را به ما میدهد تا چندین حقایق مهم درباره میدان مغناطیسی کهکشان یاد بگیریم.» بر طبق گفته اخترشناسان، کهکشان ها دارای میدان های مغناطیسی خاص خود هستند اما این میادین خیلی ضعیف اند؛ یک میلیون برابر ضعیف تر از میدان مغناطیسی زمین. یکی از نظریات می گوید که میدان مغناطیسی یک کهکشان جوان به صورت ضعیف آغاز شده و در طول زمان قوی تر و سازماندهی شده تر می شود.
اما چون میدان مغناطیسی کهکشان ِ مورد بررسی فرق چندانی با میدان هایی که دانشمندان در کهکشان راه شیری خودمان و کهکشان های مجاور مشاهده کرده اند، ندارد؛ این شواهد وجود دارد که خاصیت مغناطیسی کهکشان نسبتا زود نمایان می شود، نه اینکه در طول زمان به صورت آهسته رشد کند. پروفسور «برایان گانسلر» نویسنده و مدیر موسسه اخترشناسى و اخترفیزیک Dunlap در دانشگاه تورنتو بیان کرد: «این بدان معناست که حالت مغناطیسی در اوایل حیات کهکشان و در اثر فرایندهای طبیعی ایجاد می شود و تقریبا تمامی اجرام آسمانی دارای خاصیت مغناطیسی هستند. ما برای درک کیهان نیازمند درک خاصیت مغناطیسی هستیم.»
دکتر مائو گفت: «این یافته هیجان انگیز است. اکنون رکورد دورترین کهکشان نیز ثبت شده و ما این اطلاعات مربوط به میدان مغناطیسی را مدیون کهکشان مورد بررسی هستیم.» دکتر «آلن زوئبل» نویسنده و محقق از دانشگاه ویسکانسین مدیسون گفت: «هیچکس نمی داند منشأ خاصیت مغناطیسی کیهانی چیست یا چطور شکل گرفته است. اما حالا با استخراج شواهد قدیمی ِ خاصیت مغناطیسی در کهکشان های چند میلیارد ساله، به سرنخ مهمی برای حل این معما دست پیدا کرده ایم.» یافته های این مقاله در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com
