به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، یکی از محتویات کپسول “دراگون”(Dragon) که ازسوی “اسپیس‌ایکس”(SpaceX) به فضا پرتاب شد، تجهیزاتی بود که برای انجام آزمایش‌هایی در زمینه یافتن راه درمانی جدیدی برای بیماری پارکینسون است. محققان ایستگاه فضایی بین‌المللی در آغاز آزمایش‌های خود به بررسی یکی از پروتئین‌های اصلی ایجاد پارکینسون موسوم به “LARK2” می‌پردازند. شرایط جاذبه‌ای در ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌تواند شرایط مناسب‌تری برای این آزمایش‌ها ایجاد کند.
این پروتئین می‌تواند سبب تغییر در ساختار پروتئین‌های دیگر شود جهش‌هایی که در ژن‌های این پروتئین ایجاد می‌شوند مهمترین عوامل مورد شک محققان در ایجاد این بیماری هستند و محققان معتقدند تهیه داروهایی که بتواند جلوی تبعات فعالیت این پروتئین را بگیرد و یا فعالیت آن را به طور کامل متوقف کند می‌تواند به درمان موثر پارکینسون کمک کند.
یکی از موارد چالش‌برانگیز برای تولید دارو برای مبارزه با این پروتئین، شناخت ساختار آن است و دانشمندان باید به طور کامل ساختار آن را درک کنند. برای این کار باید بلورهایی از این پروتئین در آزمایشگاه ساخته شود اما جاذبه زمین از تشکیل بلورهای کریستالی بزرگ جلوگیری می‌کند و به همین دلیل قرار است این کار در فضا انجام شود تا مشکل جاذبه وجود نداشته باشد.
“سباستین ماتیا”( Sebastian Mathea) یکی از محققان دانشگاه آکسفورد که در این پروژه حضور دارد گفت: کیفیت بلورهای ما در زمین کافی نیست و شرایط ایستگاه فضایی بین‌المللی به خوبی برای حل شدن این مشکل فراهم است. این بلورها به مدت یک ماه در فضا پرورش داده می‌شوند و پس از آن به زمین فرستاده می‌شوند تا با پرتوهای ایکس با انرژی بالا مورد آنالیز و تجزیه قرار بگیرند.
این آزمایش‌ها تحت حمایت “بنیاد پارکینسون مایکل فاکس” و “مرکز تحقیقات و پیشرفت‌های فضایی آمریکا” انجام می‌شود. پارکینسون برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر “جیمز پارکینسون” (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت. این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود. شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه تفاوت چندانی نمی‌کند.
بطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح کننده ماده‌ای به نام دوپامین(که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده‌های قاعده‌ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود. چهار علامت شایع بیماری، ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت)، آرام شدن حرکت، سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن و تعادل ضعیف هستند. در صورتیکه که دو مورد یا بیشتر از این علایم در بیمار دیده شود، مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسون داده می‌شود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند.
بیمار ممکن است در اوایل، بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت احساس کند و دریابد که انجام هر کاری بیشتر از حد معمول طول می‌کشد و یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست و ضعف تعادل را تجربه می‌کند. اولین نشانی‌های پارکینسون مجموعه‌ای متفاوت از ارتعاش، برادیکنسیا، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند. معمولاً علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می‌شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می‌کنند.
تغییراتی در حالت صورت و چهره روی می‌دهد، از جمله ثابت شدن حالت صورت(ظاهراً احساسات کمی بر چهره نمایان می‌شود) و یا حالت خیرگی چشم (به دلیل کاهش پلک زدن). علاوه بر این موارد، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا در سمت تحت تأثیر قرارگرفته عوارض دیگر (عادی) این بیماری است. افراد مسن ممکن است نمایان شدن یک به یک این نشانه‌های پارکینسون را به تغییرات افزایش سن ربط بدهند، ارتعاش را به عنوان «لرزش» بدانند، کندی حرکت را به «آرام شدن عادی» و سفت شدن عضلات را به «آرتروز» ربط دهند در حالیکه این موارد بهتر است توسط پزشک متخصص ارزیابی شوند.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: space.com
