ایران اکازیون:در حالی که ما تعداد زیادی سیاره فراخورشیدی را ثبت کرده ایم، به تازگی جستجو برای ماه یا قمر فراخورشیدی کلید خورده است. ما هنوز موفق به ثبت ماه فراخورشیدی نشده ایم اما قاعدتا ماه فراخورشیدی باید وجود داشته باشد.
به گزارش بیگ بنگ، پیداکردن ماه فراخورشیدی به ما کمک می کند که زندگی بر روی سیاره زمین را بهتر درک کنیم. به گفتۀ برخی متخصصان دلیل وجود حیات بر روی زمین، اندازۀ تقریبا برابر ماه با سیاره زمین است که باعث شده زاویه زمین، پایدار بماند. گرچه دیگر مطالعات(مانند مقاله سازمان ستاره شناسی آمریکا که در سال ۲۰۱۱ میلادی منتشر شد) اظهار دارند که اثر گرانشی دیگر سیارات منظومه شمسی نیز، باعث ایجاد این پایداری هستند.
مطالعه ای جدید بر روی احتمال وجود ماه در منظومه تراپیست-۱ متمرکز شده است؛ منظومه ای که احتمال وجود سیارات قابل سکونت در آن بالا می باشد. مدتی پیش، مشاهدات تلسکوپ فضایی اسپیتزر نشان داد که ۷ سیاره در این منظومه وجود دارد که احتمالا از جنس سنگ بوده و آب مایع در سطح آنها وجود دارد که منظومه تراپیست-۱ را به محتمل ترین گزینه برای سکونت تبدیل می کند. اما حتی قبل از این کشف ناسا، منظومه تراپیست-۱ توسط دانشمندان مختلفی کشف شده بود. یکی از این دانشمندان، استفان کین نویسنده این مقاله می باشد که استاد ستاره شناسی در دانشگاه سان فرانسیسکو آمریکا بوده و متخصص سیارات فراخورشیدی می باشد.
او در یک ایمیل اینچنین اظهار داشت: « در حال حاضر من چندین مقاله در زمینه قمرهای فراخورشیدی چاپ نموده ام و چندین سال است که این سوالات در ذهن من وجود داشته است که ارتباط میان قابلیت یک سیاره برای میزبانی یک ماه و فاصله آن ماه تا سیاره و وجود دیگر سیارات چیست. کشف منظومه تراپیست-۱ مرا به این امر تشویق کرد که بدانم آیا در این منظومه می تواند ماه وجود داشته باشد یا خیر.»
کین هشدار داد که دانشمندان نمی توانند قابلیت سکونت بر روی زمین را به ماه نسبت دهند، زیرا زمین تاکنون تنها سیاره قابل سکونتی است که شناسایی شده است. گرچه ماه نقش مهمی دارد. ماه بر روی زمین موج های آبی ایجاد می کند که احتمالا باعث به وجود آمدن آبگیرهای موجدار اولیه نیز شده است. کین اضافه کرد: «وجود ماه به پایدارسازی تغییرات زاویه زمین(کج شدن مدار آن) کمک کرده است، که در عوض باعث پایداری جوی طولانی تری در زمین می شود. بنابراین با وجود اینکه نمی توان به طور قطع تعیین کرد که زمین چه سرنوشتی می توانست بدون ماه داشته باشد، ما می توانیم فواید آشکار وجود ماه بر روی زمین را توصیف کنیم.»
کین دریافت که سیارات منظومه تراپیست-۱ به شدت به یکدیگر نزدیک بوده و احتمال وجود یک ماه بالا می باشد. او اشاره کرد درحالی که زاویه چرخش سیارات متغیر بوده و اقلیم های ناپایداری بر این سیارات حاکم است، هنوز هم احتمال وجود حیات پابرجاست. روش کین شامل مطالعه تاثیرات دو پارامتر میباشد: شعاع هیل، یا همان منطقه ای در فضا که نیروی گرانشی یک سیاره، با توجه به جرم و فاصله آن از ستاره میزبان، اعمال می شود؛ دوم حد روش که مشخص می کند در چه فاصله ای از یک سیاره میزان جاذبه بسیار قوی است.
کین افزود: « یک ماه فقط در صورتی می تواند به دور یک سیاره گردش کند که میان این دو حد قرار گرفته باشد: اگر خیلی نزدیک باشد نابود می شود و اگر خیلی دور باشد از جاذبۀ سیاره مورد نظر می گریزد. نتایج این مطالعه نشان می دهد در بیشتر سیارات در منظومه های مشابه منظومه تراپیست-۱ شعاع هیل و حد روش به میزانی نزدیک یکدیگر هستند که فضایی برای وجود یک ماه موجود نیست، بنابراین این سیارات نمی توانند یک ماه به دور خود داشته باشند.»
ترجمه: رضا کاظمی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: space.com
