ایران اکازیون:بیائید تصور کنیم سازمان فضایی ناسا هر آنچه برای ارسال خدمه به مریخ لازم است را تامین کند و کارشناسان آژانس فضایی می‌دانند که چطور می‌شود محفظه، غذا، آب و هوای لازم برای کل این ماموریت را تدارک ببینند. اما، باز یک مشکل بسیار مهم باقی است: افراد حاضر در ماموریت!
به گزارش بیگ بنگ، به گفته ی لورن لوِتون روان‌شناسِ ناسا:« در این سفرهای طولانیِ فضایی آنها محدود و ایزوله هستند؛ و ماموریت‌شان در محیطی دشوار انجام می‌شود.» خدمه مسافتی بی‌سابقه، مدت‌زمانی بی‌سابقه و حبسی تجربه نشده را مورد آزمون قرار می دهند. هیچ فردی حقیقتا نمی‌خواهد در فضایی بسته و تنگ برای مدتی طولانی حبس شود؛ این را از مسافرین ردۀ میانی هواپیماها بپرسید. همچنین کسی نمی‌خواهد از عزیزانش دور باشد؛ این را از هر سربازی بپرسید. یا اینکه گذشت ایام را به خود سخت کند؛ این را از هرکسی که شیفت شبانه کار می‌کند بپرسید و یا از کسانی که وقت کاریشان را با همکاران بدخلق سپری می‌کنند، سوال کنید.
همۀ این مسائل برای خدمۀ انتخابیِ سفر به مریخ وجود دارد. سازمان ناسا به کمک برنامه‌های عملکردی و سلامت رفتاری که بر بروز سه نوع مخاطرۀ موجود در ماموریت‌های طولانی متمرکز است، در صدد حل این مشکلات برآمده است (البته اینها مشابه مشکلاتی هستند که برای کارگران روی زمین نیز اتفاق می‌افتد). خطر شمارۀ یک را لوِتون مخاطرۀ B-med می‌نامد: شرایط شناختی یا رفتاری نامطلوب که ممکن است بروز کند. به عبارتی دیگر، مخاطراتی که خدمه را وسوسه و وادار به اعمال دیوانه‌وار می‌کند. مخاطرۀ شمارۀ دوم: کارگروهِ بد. این مشکل زمانی به وقوع می‌پیوندد که اعضاء با یکدیگر همیاری نکنند. مخاطرۀ سوم: خواب. درست است، یکی از مسائلی که سازمان ناسا برای ماموریت مریخ به آن می‌اندیشد و به آن الویت داده، آن است که همۀ افراد به وضعیت خوابشان برسند. کمبود خواب خطر ارتکاب به اشتباهات را به سبب خستگی افزایش می‌دهد؛ درست مانند آنچه روی زمین اتفاق می‌افتد.
ناسا در موقعیت‌هایی مثل و قابل قیاس با زمین، چنین شرایطی را بررسی می‌کند. یکی از این شرایط، محیطِ تحقیقاتی است که افراد در آن برای هفته‌ها ایزوله شده‌اند. دیگری، شرایط HI-SEAS است که اشاره به قیاس و شبیه‌سازی اکتشافات فضایی در ایالت هاوایی دارد. دانشمندان به مدت هشت ماه داوطلبانه با زندگی در اطراف آتشفشان «مائونا لوا» تاثیرات زندگی ایزوله در چنان شرایطی را بررسی کردند. یکی از شرکت‌کنندگان «نیل شیبلهات» گفت که سخت‌ترین شرایط در نزدیکی روزهای تعطیلات بود. در شرایط ایزوله، بدون ارتباط، و روزهای تعطیلات… اینها برای من دشوار بود.
خبرنگار سی ان ان پرسید: به چه چیز دیگری در این شرایط پی بردید؟ و شیبلهات در پاسخ می‌گوید: شما باید بی‌قید باشید… چیزهای کوچکی که به طور معمول مشکل به حساب نمی‌آیند، وقتی از آدم‌ها برای هشت ماه جدا هستید، مشکل ساز می‌شوند. او فکر می‌کند ماموریت مریخ که خدمۀ آن باید چهار سال درگیر آن باشند، می‌تواند شرایط ارتباطی بسیار دشواری داشته باشد. شما با دست خودتان به زندگی خود ساختۀ‌تان پرتاب می‌شوید… اگر متاهل باشید، خوب است، اما چه کسی می‌تواند برای چهار سال با کسی جز شخص مورد نظرش سَر کند؟ او فکر می‌کند که پاسخ می‌تواند در ارسال کپسول‌های حامل زوج‌ها باشد؛ این ممکن است منجر به ایجاد نوعی جدید از فضانورد شود: فضانورد زوج‌درمان‌گر. البته اگر زوج‌ها را به مریخ ارسال کنید، تنها ممکن است رابطۀ جنسی داشته باشند… (در آخر) شیبلهات در پاسخ به این پرسش که چطور شرکت‌کنندگان در آزمایش HI-SEAS با یکدیگر بُر می‌خوردند، می‌گوید: «خب بله، (در این بین) امیال و انگیزش‌هایی وجود دارد، و انسان (طبعاً) به میل و انگیزۀ خود پاسخ می‌دهد.»
ترجمه: فرامرز کشوری/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: cnn.com
