ایران اکازیون:محققان با استفاده از داده‌های جدید راداری فضاپیمای مارس اکسپرس، توانستند سه مخزن آب مایع که در زیر کلاهک قطب ِ جنوب سیاره سرخ گیر افتاده‌اند را شناسایی کنند.
به گزارش بیگ بنگ، در سال ۲۰۱۸، مدارگرد مارس اکسپرس شواهدی از وجود آب مایع در زیر یخ در منطقۀ Ultimi Scopuli در نزدیکی قطب جنوب مریخ پیدا کرد. برای تعیین میزان آب زیر تودۀ یخ در این منطقه، دکتر “النا پتینلی” از دانشگاه رم و همکارانش داده‌های جدید جمع‌آوری شده توسط رادار پیشرفته‌ی مریخ برای صداهای زیرسطحی و صدای یونوسفر(MARSIS) را در کاوشگر مارس اکسپرس تجزیه و تحلیل کردند.
محققان اعلام کردند: «مریخ زمانی گرم‌تر و مرطوب‌تر بود و درست مثل دوران اولیۀ کره زمین، آب بر روی سطح آن جریان داشت. اگرچه امروزه امکان پایدار ماندن ِ آب در سطح مریخ وجود ندارد، اما نتیجه‌ی جدید این امکان را ایجاد می‌کند که یک سیستم کامل از دریاچه‌های باستانی در زیر سطح با قدمتِ شاید میلیون‌ها یا حتی میلیاردها سال وجود داشته باشد. این دریاچه‌ها مکان‌های ایده‌آلی برای جستجوی شواهدی از حیات در سیاره سرخ هستند، البته دستیابی به آنها بسیار دشوار است.»
دانشمندان افزودند: «دریاچه‌های زیر توده‌های یخی نیز مانند دریاچه وستوک در قطب جنوب بر روی کره زمین شناخته شده‌اند. آنها اکوسیستم‌های منحصر به فردی را در اختیار دارند و قیاس‌های مفیدی را برای متخصصان نجوم فراهم می‌کنند که می‌توانند حیات را در محیط‌های خشن ادامه دهند.»
“دکتر پتینلی” و همکارانش با استفاده از تکنیک‌هایی مشابه با روش‌های مورد استفاده در تحقیقات دریاچه‌های زیر توده‌های یخی در قطب جنوب، کانادا و گرینلند، سه پهنه آبی جدید را در زیر توده‌های یخی کشف کردند. ابعاد بزرگترین مخزن آب در مریخ حدود ۲۰ در ۳۰ کیلومتر است و توسط چندین پهنه آبی کوچکتر احاطه شده است. تصور می‌شود که آب این پهنه بسیار شور باشد تا در دمای سرد همچنان در حالت مایع باقی بماند.
دانشمندان بیان کردند: «نتایج ما ادعای تشخیص پهنه آب مایع در منطقۀ Ultimi Scopuli را قوت می‌بخشد و از وجود مناطق مرطوب دیگر خبر می‌دهد. بر اساس فرضیه‌ی ما، این آب‌ها در واقع آب نمک پرکلرات هایپرسالین هستند که در مناطق قطبی مریخ شناسایی شده‌اند و تصور می‌شود برای یک دورۀ طولانی مدت در دمای زیر یوتکتیک بقا پیدا کنند. درجه حرارت یوتکتیکی می‌تواند بسیار پایین‌تر از دمای ذوب دو یا چند عنصر خالص باشد.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Nature Astronomy منتشر شده است.
ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com
