ایران اکازیون:دکتر مایکل ورنوم، از دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید ما بسیار خوشحال خواهیم شد اگر بتوانیم با حیات فرازمینی روبرو شویم. تاکنون، گمانه‌زنی‌های زیادی در خصوص اینکه چگونه ممکن است به این نوع اخبار پاسخ دهیم، ارائه شده اما تقریبا هیچ‌گونه تحقیق تجربی سیستماتیکی در این خصوص انجام نشده است.
به گزارش بیگ بنگ، در یک مطالعه آزمایشی، دکتر ورنوم و همکارانش، حدسیات عنوان شده در گذشته که در رابطه با حیات فرازمینی در مقالات معتبر ارائه شده بود را مورد تحلیل قرار دادند. هدف آنها از انجام این کار، تجزیه و تحلیل واکنش اذهان عمومی به کشف حیات فرازمینی، و بررسی واکنش‌ها با استفاده از یک برنامۀ نرم افزاری بود که میزان احساسات، عواطف، تحریکات و سایر ِ حالات روانشناختی موجود در متون منتج قبلی را می‌سنجید.
ما پنج رویداد اکتشافی مربوطه را شناسایی کردیم:۱-کشف تپ اخترهایی در سال ۱۹۶۷ که در ابتدا به نظر می‌رسید امواج ِ منتشر شده از حیات فرازمینی باشند؛ ۲-سیگنال‌های دریافت شده در سال ۱۹۷۷، که تصور می‌شد نشانه‌ای از حیات فرازمینی باشند؛ ۳-کشف میکروب‌های فسیل شده در سال ۱۹۶۶ در شهاب سنگ یافت شده که از مریخ آمده بود؛ ۴-سال ۲۰۱۵ که کم شدن دوره‌ای نور یک ستاره غیر عادی به نام تبی(KIC 8462852) حدسیاتی در مورد وجود یک کره دایسون ساخته شده توسط فرازمینی‌ها در اطراف این ستاره به وجود آورد؛ و در سال ۲۰۱۷ نیز نشانه‌های فراوانی از حیات فرازمینی مانند زیستگاه‌های قابل سکونت در ستارگان کشف گردید.
دانشمندان دریافتند که عکس‌العمل افراد نسبت به این رویدادها بیشتر از آنکه منفی باشد، مثبت است. در یک مطالعه جداگانه، آنها از بیش از ۵۰۰ شرکت‌کننده خواستند تا واکنش‌های احتمالی و فرضیات خود را در مورد واکنش بشریت به کشف حیات میکروبی در خارج از زمین بنویسند. پاسخ‌های شرکت‌کنندگان نیز به طور قابل توجهی، احساسات مثبت آنها را هم از لحاظ واکنش‌های خود و هم از لحاظ واکنش‌های بشریت نشان می‌داد که واقعا شگفت‌انگیز بود.
در یک مطالعه دیگر، دانشمندان ۵۰۰ نفر از افراد داوطلب را در نظر گرفتند و اخبار قدیمی در رابطه با اکتشافات علمی حیات فرازمینی را در اختیار آنها قرار دادند و از شرکت‌کنندگان خواستند تا احساسات خود را بنویسند. شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه، شرکت کنندگان مقاله‌ای را که در سال ۱۹۶۶ در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده بود و شواهد احتمالی را در مورد حیات میکروبی بر روی یک شهاب‌سنگ مریخی نشان می‌داد، دریافت نمودند. دومین گروه از شرکت‌کنندگان مقاله سال ۲۰۱۰ از همان روزنامه را دریافت کردند که حاکی از ایجاد زندگی مصنوعی در آزمایشگاه بود.
در اینجا نیز تیم، شواهدی از احساسات مثبت بیشتر نسبت به احساسات منفی را در پاسخ به ادعای کشف حیات فرازمینی بدست آورد و این تأثیر در پاسخ به خواندن حیات در سیارات دیگر نسبت به ایجاد حیات مصنوعی قوی‌تر بود. یکی از شرکت‌کنندگان در خصوص اخباری که در اختیار وی قرار داده شده بود گفت:« این کشف نشان می‌دهد که سیارات دیگر نیز می‌توانند قابل زیست باشند. این واقعا یک اکتشاف جالب است که می‌تواند سرمنشا پیدایش حیات در کرات دیگر را نشان دهد.
در نتایج منتشر نشده، محققان مسائل مربوط به پوشش اخیر رسانه ای را در مورد احتمال این که اوموآموا(Oumuamua)، اولین سیارک کشف شده در خارج از منظومه شمسی که در سیستم خورشیدی ما شناسایی شده، یک سفینه فضایی باشد، در نظر گرفتند. در اینجا نیز شواهدی از احساسات مثبت بیشتر نسبت به احساسات منفی بدست آمد که نشان می‌دهد انسانها احساسات مثبت بیشتری را در مورد اخبار مربوط به کشف شواهد حیات در کرات و سیارات دیگر از خود بروز می‌دهند. دکتر ورنوم می‌گوید،«این مطالعات نشان می‌دهد که انتشار اخباری در رابطه با اینکه ما در کهکشان تنها نیستیم برای ما خبر خوبی خواهد بود.»
چرا شواهدی از حیات بیگانه پیدا نکردیم؟
جستجو برای یافتن حیات بیگانه همچنان ادامه دارد، اما با توجه به تحقیقات جدید، احتمال شنیدن سیگنال‌های موجودات بیگانه، خیلی ضعیف است. مشکل این است که تمدن‌ها تا زمانی که سیگنال‌های از فضا عبور کرده و به ما برسد، دوام نمی آورند. آخرین محاسباتی که در اینجا ذکر شده، نتیجه آپدیت معادله افسانه‌ای دریک است که در ابتدای سال ۱۹۶۱ توسط فرانک دریک از رصدخانه ملی نجوم رادیویی غرب ویرجینیا، بعنوان یک روش کوتاه برای محاسبه اینکه زندگی بیگانگان تا چه حد می‌تواند دوام بیاورد ارائه شد.
دریک با استفاده از متغیرهایی مانند تعداد ستاره‌هایی که هر ساله متولد می‌شوند، تعداد سیاره‌های احتمالی قابل سکونت و شانس توسعه یافتن زندگی ارگانیک در خارج از مرزهای زمین، معادله‌ای را ارائه نمود که، احتمال دریافت یک سیگنال را از کهکشان محاسبه می کند. این ارقام که بتازگی به روز شده‌اند، چندان امیدوار کننده نیستند. کالادیو گریمالدی از دانشکده پلی تکنیک فدرال لوزان سوئیس در این رابطه به لیزا گروسمن در خبرگزاری ساینس گفت: «اگر تمدنی در آن سوی کهکشان وجود داشته باشد، زمانی که سیگنال آن وارد زمین شود و به دست ما برسد، آن تمدن مدت‌هاست که از بین رفته است.»
در این تیم تحقیقاتی، فرانک دریک که هم اکنون استاد برجسته دانشگاه کالیفرنیا سانتا کروز است، نیز حضور داشت. هر یک از متغیرهای معادله دریک قابل بحث و گفتگو هستند، اما دانشمندان، تمدنی با دوره ۱۰۰ هزار ساله را به عنوان یک مقیاس شاخص در نظر گرفته‌اند، و به تحلیل‌هایی پرداختند تا دریابند چقدر طول می کشد که هشدار یا سیگنالی از این تمدن به زمین برسد. این مطالعه بدین نتیجه رسید که حتی یک فرمانروایی بیگانه که برای یک دوره طولانی ۱۰۰ هزار ساله نیز دوام آورده باشد، تنها قادر است کسر کوچکی از کهکشان را با سیگنال‌هایش پُر کند و این واقعا نا امید کننده است.
برای اثبات این امر، ما برای ۸۰ سال، سیگنال‌هایی را به فضا فرستادیم و این سیگنال‌های مواج فقط ۰.۰۰۱ درصد از کهکشان راه شیری را تحت پوشش قرار دادند. لذا محققان دریافتند که با توجه به فرکانس ِ سیگنال‌هایی که ما به فضا می‌فرستیم، تمدن بیگانه باید در حدود ۵۰ سال نوری با ما فاصله داشته باشد تا ما بتوانیم پاسخ سیگنالمان را از جانب آنها دریافت کنیم. داده های براورد شده توسط این دانشمندان نشان می‌دهد در حالی که یک گروه مقاوم از بیگانگان که دارای قدمتی بیش از ۱۰۰ هزار سال باشند، می‌توانند کهکشان را با سیگنال‌های قوی پر کنند، اگر تمدن‌های جدید به اندازۀ کافی برای تکمیل این ارتباط توسعه نیافته باشند، ممکن است باز هم این ارتباط دچار نقص شود.
یکی دیگر از یافته‌های جالب ِ محققان این بود که تعداد سیگنال‌های فرعی منتشر شده از جو زمین به درون فضا باید با تعداد سیگنال‌های تمدن‌های پراکنده در فضا مطابقت داشته باشند چه سیگنال‌هایی که از تمدن‌های گذشته به دستمان می‌رسد و چه سیگنال‌های به دست آمده کنونی. هدف از این محاسبات این است که بتوانیم دیدگاه بهتری را در مورد این موضوع بدست آوریم که چرا تا کنون موفق نشده‌ایم با حیات بیگانه و بیگانگان ارتباط برقرار کنیم. آیا این امر بدین دلیل است که هیچ تمدن دیگری وجود ندارد؟ یا اینکه ما برای برقراری ارتباط با آنها شانس کمی داریم؟
محققان در نهایت امیدوارند که اصلاح معادله دریک بتواند به بهبود شانس ما برای پیدا کردن ِ سیگنال‌های رادیویی موجود در فضا کمک کند، شاید از این طریق بتوانیم به درک بهتری از این موضوع دست یابیم که تلسکوپ‌های خود را در کدام قسمت از فضا متمرکز نماییم. البته تمام مطالبی که عنوان شد، همه و همه، تحقیقاتی مقدماتی هستند و هنوز مقاله ارائه شده توسط تیم مورد بررسی دانشمندان دیگر قرار نگرفته، هرچند که متن این مقاله بصورت آنلاین در دسترس است. در حال حاضر، نباید انتظار داشته باشیم که سیگنال‌های منتشر شده از حیات بیگانه‌ای را که در اطرافمان حضور دارد – حداقل با فرض طول عمر ۱۰۰ هزار سال دریافت نماییم. محققان در پایان سخنانشان بیان کردند: «سیگنال‌هایی که به زمین می‌رسند ممکن است از تمدن‌های دورافتاده‌ای باشند که مدت‌ها از بین رفته‌اند، زیرا اگر این تمدن‌ها هنوز زنده بودند، به ارسال سیگنال‌هایشان ادامه می‌دادند.»
ترجمه: سهیلا دوست پژوه/ سایت علمی بیگ بنگ
منابع: sciencealert.com , sci-news.com
