نگاه به خوشه ستاره‌ای NGC 6231

ایران اکازیون:خوشه NGC 6231 که نخستین‌بار توسط “جیووانی باتیستا هودیرنا” در سال ۱۶۵۴ کشف شد یک خوشه ستاره‌ای جوان است که در صورت فلکی کژدم قرار دارد. این صورت فلکی در فاصله ۵۲۰۰ سال نوری از ما واقع شده است.

به گزارش بیگ بنگ، یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان رصدخانه اشعه ایکس چاندرا ناسا ، فهرستی از ستاره‌های موجود در این خوشه را تهیه کرده و به بررسی ساختار فضایی و وضعیت دینامیکی آنها پرداختند. خوشه‌‌های ستاره‌ای ِ جوانی همچون NGC 6231 ، معمولا در مسیر کمان راه شیری یافت می‌شوند. در نتیجه، ستاره‌های متمادی که در مقابل یا پشت NGC 6231 قرار گرفته‌اند بسیار بیشتر از ستارگان موجود در خود خوشه هستند. این ستاره‌ها بطور کلی دارای قدمت بسیار بیشتری نسبت به ستاره‌هایی هستند که در خوشه قرار دارند، بنابراین اعضای آنها را می‌توان از طریق بررسی نشانه‌های خوشۀ ستاره‌های جوان شناسایی نمود.

این ستاره‌های جوان در مقابل تلسکوپ چاندرا بسیار برجسته و نمایان به نظر می‌رسند، زیرا فعالیت مغناطیسی قوی آنها تا ده‌ها میلیون درجه سلسیوس به اتمسفر بیرونی راه می‌یابد و سبب می‌شود که این ستارگان پرتو ایکس از خود منتشر کنند. طیف فروسرخ تایید می کند که منبع پرتو ایکس ناشی از ستارگان جوان است و همچنین به استنتاج خصوصیات آنها کمک می‌کند. داده‌های چاندرا همراه با داده‌های فروسرخ بدست آمده از متغیرهای نجومی تلسکوپ فروسرخ (VISTA) بهترین تحلیل‌ها از  ستارگان جوان NGC 6231 را ارائه نمود. در میدان دید تلسکوپ چاندرا حدود ۵۷۰۰ تا ۷۵۰۰ ستارۀ جوان در درون NGC 6231 وجود دارند، که در حدود دو برابر تعداد ستارگان ِ موجود در خوشه ستاره‌ای مشهور جبار می‌باشند.

ستاره‌های NGC 6231 (دارای قدمتی تا ۷ میلیون سال، و متوسط سن ​​۳.۲ میلیون سال) نسبت به خوشه ستاره‌ای جبار ( ۲.۵ میلیون سال) اندکی قدیمی‌تر هستند. در عین حال، NGC 6231 دارای حجم بسیار بزرگتری است و بنابراین تراکم ستارگان آن، یعنی نزدیکی آنها به یکدیگر، بسیار کمتر است. این تفاوت‌ها به اخترشناسان کمک می کند تا ویژگی‌ خوشه‌‌های ستاره‌ای را در طی چند میلیون سال اول زندگی آنها مطالعه نمایند. مقایسۀ سن، اندازه و تودۀ چنین خوشه‌هایی نشان می‌دهد که NGC 6231 از یک حالت اولیه بسیار جمع و جور به یک حالت گسترش یافته تبدیل شده، اما این گسترش به اندازۀ کافی سریع نبوده تا ستاره‌هایش را از کشش گرانشی خوشه ها آزاد کند.

اخترشناسان مطمئن نیستند که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد: آیا این ستاره‌ها به واسطه نیروی گرانش در کنار هم باقی خواهند ماند یا همانند خوشه جد خورشید ما، اجزاء تشکیل دهنده آنها نیز یک روز پراکنده خواهند شد؟ مناطق تشکیل دهندۀ یک ستاره نزدیک، اغلب دارای خوشه‌های چند ستاره‌ای هستند، که بیشتر آنها به طور انحصاری دارای گستره کمتری نسبت به NGC 6231 می‌باشند. ساختار سادۀ NGC 6231 همراه با جرم نسبتا زیاد آن، نشان می‌دهد که این خوشه در اوایل شکل‌گیری خود، توسط ادغام چند خوشه تحت فرایندی به نام “تلفیق خوشه سلسله مراتبی” ساخته شده است. دو مقاله نوشته شده بر اساس مطالعات اخیر بر روی NGC 6231 که هر دو توسط اخترشناس دانشگاه واداریسو، “مایکل کوهن” سرسرپرستی شده‌اند، در نشریه Astronomical منتشر گردیدند.

ترجمه: سهیلا دوست پژوه/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com