موقعیت ما در کیهان !

ایران اکازیون:درک وسعت کیهان تقریبا ناممکن است، با این حال توانسته ایم از روی تخته سنگ کوچکی که زمین نام دارد تا حدی به این امر نائل شویم. با کشف اجرامی که بر فراز سر ما در گردش اند پی برده ایم که ما بخشی از ساختار عظیمی هستیم که بسیار فراتر از منظومه شمسی و ۴۰۰ میلیارد ستاره ای است که کهکشان ما را می سازند.

روی زمینی زندگی می کنیم که کره ای است به قطر ۱۲۷۳۰ کیلومتر؛ زمین یکی از ۸ سیاره منظومه شمسی است که به گرد خورشید می چرخد؛ خورشید ستاره ای است به قطر نزدیک ۱.۵ میلیون کیلومتر، در حالی که زمین نزدیک به ۱۵۰ میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد. نزدیک ترین ستاره بعد از خورشید به ما ستاره ای است به نام پروکسیما ـ قُنطورس در فاصله ۴.۳ سال نوری از ما. این فاصله به قدری زیاد است که حتی با پیشرفته ترین فضاپیماهای امروزی حدود ۵۰ هزار سال طول می کشد تا فاصله زمین تا پروکسیما ـ قنطورس را طی کنیم. خورشید و پروکسیما ـ قنطوری هر دو ستاره هایی معمولی در مجموعه بزرگی از ستاره ها به نام کهکشان هستند.

در کیهان ما، هر چند میلیون یا چند میلیارد ستاره در کنار یکدیگر مجموعه جهان جزیره مانندی به نام کهکشان را می سازند. خورشید و ستاره های همسایه اش عضو کهکشانی هستند به نام کهکشان راه شیری. تمام ستاره هایی که در آسمان شب با چشم غیرمسلح می بینیم ستاره های همین کهکشان راه شیری هستند. کهکشان راه شیری ما نزدیک ۴۰۰ میلیارد ستاره دارد (مقایسه کنید با حدود هفت میلیارد نفر جمعیت کنونی کره زمین) و اگر بخواهیم از یک طرف کهکشانمان به طرف مقابلش سفر کنیم، در صورتی که فضاپیمایی داشته باشیم که با سرعت نور حرکت کند (یعنی ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه سرعت داشته باشد) حدود صد هزار سال در راه خواهیم بود. تا اینجای کار هنوز در کهکشان راه شیری هستیم. اگر از کهکشان راه شیری خارج شویم، کهکشان های مشابه متعددی را در اطراف خود خواهیم دید. کهکشان آندرومدا، ابرهای ماژلای کوچک و بزرگ، کهکشان مثلث، کهکشان M32 و ۱۱۰ M و چند کهکشان دیگر که در فضای بی انتها فاصله نزدیک تری تا راه شیری دارند و همسایگان ما در فضا به شما می آیند.

اخترشناسان، کهکشان راه شیری و همسایگانش را در گروهی به نام «گروه محلی» طبقه بندی می کنند. گروه محلی کهکشان ها همراه چند گروه کهکشانی دیگر تشکیل خوشه کهکشانی به نام خوشه سنبله را می دهد. خوشه کهکشانی سنبله نیز همراه چند خوشه کهکشانی دیگر تشکیل اَبَرخوشه سنبله را می دهد. اخترشناسان امروزه کیهان را مجموعه ای در حال انبساط می دانند که از میلیون ها میلیون کهکشان تشکیل شده است. این کهکشان ها در دل مجموعه های کوچک تری که ابرخوشه ها، خوشه و گروه های کهکشانی باشد؛ قابل مطالعه اند. خورشید ستاره ای است که فقط یکی از ۴۰۰ میلیارد ستاره موجود در یکی از این کهکشان ها به نام کهکشان راه شیری است. میلیاردها میلیارد ستاره در کیهان وجود دارد و هر یک از آنها بخت داشتن سیاره ای شبیه به زمین را دارد. شاید موجودات هوشمند فضایی متعددی در کیهان همین الان زندگی می کنند و از وجود ما هم مطلع باشند؛ اما دانشمندان تا این لحظه هنوز نتوانسته اند نشانه ای از ساده ترین شکل حیات در کیهان در جایی جز زمین پیدا کنند.