ایران اکازیون:اخترشناسان که در حال مطالعه حرکات کهکشانها و خصوصیات تابش پس‌زمینه کیهانی بودند، در قرن گذشته متوجه شدند که بیشتر ماده موجود در جهان غیرقابل مشاهده میباشد. در حدود ٨۴ درصد از ماده موجود در کیهان، ماده تاریک است که بیشتر آن در هاله‌های اطراف کهکشانها قرار دارد. این ماده را ماده تاریک نامیدند، زیرا نور را منتشر نمی کند، همچنین اسرارآمیز و رازآلود است: این ماده از اتمها یا دیگر اجزای معمول نظیر الکترون‌ها و پروتون‌ها تشکیل نشده است.
در همین حال، اخترشناسان اثرات سیاهچاله‌ها را مشاهده کردند و حتی اخیراً امواج گرانشی ناشی از ادغام دو سیاهچاله را شناسایی کرده‌اند. سیاهچاله‌ها معمولاً در مرگ انفجاری ستاره‌ها عظیم تشکیل می شوند، فرآیندی که می تواند میلیون‌ها سال طول بکشد، بعنوان ستاره‌ای با ترکیباتی از گازها محبوس، تکامل یافته و نهایتاً می میرد.
تعدادی سیاهچاله در جهان اولیه وجود داشته‌اند، اما احتمالاً زمان کافی برای فرآیند شکل‌گیری عادی در این جهان اولیه وجود نداشته است. برخی از روش‌های جایگزین همچون فروپاشی (سقوط گاز اولیه یا فرآیندهای مرتبط با تورم کیهانی پیشنهاد شده است و بسیاری از این سیاهچاله‌های اولیه می توانند ساخته شده باشند.
دانشمندان میگویند که با نگاه کردن به ستاره‌ها در هاله‌های کهکشانهای کوتوله کم نور می توانند این اثرات را بررسی کنند زیرا کهکشانهای کوتوله کوچک و کمنور بوده و اثرات جزئی به آسانی قابل شناسایی می باشند. این تیم مجموعهای از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری را برای آزمایش اینکه آیا هاله‌های کهکشانهای کوتوله میتوانند حضور سیاهچاله‌های اولیه را آشکار کنند، آنها یافتند که تعامل‌های بین ستاره‌ها و سیاهچاله‌های هاله‌ای اولیه باید به اندازه اندکی، اندازه توزیع‌های ستاره‌ای را تغییر داده باشند.
اخترشناسان نتیجه گرفتند که سیاهچاله‌ها نیازمند داشتن جرمی بین دو و چهارده برابر جرم خورشید دارند، درست در همان محدوده مورد انتظار برای این اشیاء ناشناس و عجیب (اگرچه کوچکتر از سیاهچاله‌ها توسط آشکارسازهای امواج گرانشی دیده شده‌اند) و قابل مقایسه با نتایج دیگر مطالعات. با این وجود، تیم تأکید میکند که همه مدلها هنوز غیرقابل حل بوده و ماهیت ماده تاریک همچنان مبهم است. جزئیات بیشتر این پژوهش در “یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی” منتشر شده است.
ترجمه: سوران زوراسنا/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: phys.org
