ایران اکازیون:بررسی راداری دانشمندان نشان می‌دهد دریای متان در “تیتان” قمر زحل، حداقل ۱۰۰ متر عمق دارد. تیتان، تنها جرم منظومه شمسی است که متشکل از مایع ثابت بر روی سطحش است. با این حال، دریاچه‌ها و اقیانوس‌های تیتان از هیدروکربن‌های مایع پوشیده شده‌اند، نه آب.
به گزارش بیگ بنگ، تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده توسط رادار ارتفاع‌سنج فضاپیمای کاسینی ناسا در ۲۱ آگوست سال ۲۰۱۴، نشان می‌دهد که “کراکن ماری” دریای متان مایع بر روی «تیتان» قمر زحل، حداقل ۱۰۰ متر عمق دارد. از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷، فضاپیمای کاسینی با نفوذِ ارتفاع‌سنجش درون مایع، در حال کاوش عمق دریاهای متان این قمر مرموز بوده است.
دکتر “والریو پوگیالی”، پژوهشگر مرکز اخترفیزیک و علوم سیاره‌ای دانشگاه کرنل گفت: «عمق و ترکیب‌بندی هر یک از دریاهای تیتان قبلاً اندازه‌گیری شده که شامل حدود ۸۰% از مایعات سطح این قمر است». در سال ۲۰۱۴، رادار فضاپیمای کاسینی عمق مایع در منطقۀ Moray Sinus را اندازه‌گیری کرد. این منطقه یک گودال واقع در انتهای شمالی منطقۀ “کراکن ماری” است.
دکتر پوگیالی و همکارانش بررسی کردند که چگونه می‌توانند با اندازه‌گیری اختلاف زمانی بازگشتی در سطح مایع و کف دریا، عمق دریاچه و دریا را محاسبه کنند و همچنین چگونه می‌توانند با تأیید مقدار انرژی رادارِ جذب شده در حین عبور از میان مایع، ترکیب‌بندی دریا را محاسبه نمایند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که عمق Moray Sinus حدود ۸۵ متر است که کم‌عمق‌تر از منطقۀ “کراکن ماری مرکزی” است؛ منطقۀ کراکن ماری به حدی عمیق است که رادار نتوانست عمق دقیق آن را اندازه‌گیری کند. به طرز حیرت‌آوری، ترکیب‌بندی مایع، عمدتاً مخلوطی از اتان و متان، بیشتر حاوی متان و مشابه با ترکیب‌بندی نزدیک به منطقۀ Ligeia Mare (دومین دریای بزرگ تیتان) بود. این مشاهده حاوی یافته‌‌های مهمی است که به مدل‌های سنجشِ سیستم هیدرولوژیکیِ زمین‌مانند، کمک می‌کند.
دکتر پوگیالی گفت: «محیط تیتان الگویی از جو احتمالی در “زمین اولیه”، است. به لطف اندازه‌گیری‌ها، دانشمندان اکنون می‌توانند تراکم مایع را با دقت بالاتری بررسی کنند و در نتیجه سونار(ردیابی آوایی) اطراف این مجرا را بهتر درجه‌بندی کرده و جریانات جهت‌دار دریا را بهتر درک کنند. چیزی که هنوز معماست، متان مایع است».
وی افزود: «نور خورشیدی تیتان – حدود ۱۰۰ برابر کم‌شدت‌تر از نور خورشیدی بر روی زمین – دائماً متان در جو را به اتان تبدیل می‌کند. این فرایند در طی حدود ۱۰ میلیون سال، به طور کامل ذخایر تیتان در سطح را خالی می‌کند. محققان قصد دارند در آینده، یک زیردریایی که بدون یک موتور مکانیکی کار می‌کند را به قمر تیتان ارسال کنند تا از “کراکن ماری” بازدید کند.» جزئیات بیشتر این پژوهش در Journal of Geophysical Research: Planets منتشر شده است.
ترجمه: سحر الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com
