ایران اکازیون:اخترشناسان با استفاده از یک تلسکوپ رادیویی فضایی و چهار تلسکوپ رادیویی در زمین به بالاترین وضوحی که تاکنون برای مشاهده ی اجرام نجومی ایجاد شده بود، دست یافتند. این دسترسی می تواند رازهایی هایی را که برای درک اختروشها، سیاهچاله ها و هسته های مرکز کهکشان هست را فاش سازد.
به گزارش بیگ بنگ، دانشمندان با ترکیب ماهواره روسی استرون با چهار تلسکوپ روی زمین بنامهای گرین بنک در وریجینیای غربی، آرایه بزرگ در نیومکزیکو، تلسکوپ افلسبرگ در آلمان و رصدخانه آرسیبو در پورتوریکو یک تلسکوپ رادیویی مجازی با طول بیشتر از ۱۰۰ هزار مایل ایجاد کردند. این محققان بر روی یک سیستم اختروشی بنام ۳C 273 تمرکز کردند که در فاصله دو میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد و جت های بزرگی از ماده را در سرعت نور منتشر می کند. سیگنال های رادیویی دریافت شده از اختروش ۳C 273 به یک آنتن در گرین بنک منتقل و ثبت می شود، سپس این داده ها از طریق اینترنت به روسیه منتقل و با اطلاعات سه تلسکوپ دیگر ترکیب می شود و تصاویری با وضوح بالا از ۳C 273 بدست می آید.
دانشمندان فکر می کردند این سیستم ۱۰۰ میلیارد درجه گرما ایجاد کرده، اما زمانی که دماسنج سیستم زمینی دمایی بیش از ۱۰ تریلیون درجه را نشان داد ،شگفت زده شدند. یوری کوالف، دانشمند این پروژه گفت: « تنها یک سیستم ترکیبی فضایی – زمینی می تواند این درجه را نشان دهد و حالا ما فکر می کنیم که چگونه این محیط می تواند این درجه از دما را داشته باشد، در واقع این نتیجه یک تضاد مهم بین دانسته های ما از جت های اختروشی است. »
در سال ۱۹۶۳، مشاهدات ستاره شناس مارتین اشمیت از دانشگاه صنعتی کالیفرنیا در طیف نوری از ۳C 273 نشان داد این اختروش در فاصله ی بسیاری دوری از ما قرار دارد؛ با این کشف یک رمز و راز درباره ی اختروش ها حل شد، همچنین وی نشان داد این اجرام توسط گرانش عظیم سیاهچاله ها تشعشعات قدرتمندی از انرژی را به بیرون ساطع می کنند.
مایکل جانسون، از مرکز اختر فیزیک هاروارد-اسمیتسونین گفت:« این شبیه یک آشفتگی است، ما هرگز قادر نبودیم که یک آشفتگی فرا کهکشانی را پیش از این مشاهده کنیم. این وضوح شگفت انگیز با ابزار جدید نه تنها می تواند به کاوش محیط اطراف سیاهچاله های دور دست کمک کند، بلکه می تواند ماده ی پراکنده ی اطراف کهکشان ها را هم تشخیص دهد.» همچنین مشاهدات جدید برای نخستین بار زیرساختار ناشی از انتشار امواج رادیویی توسط ماده ی بین ستاره ای ظریف در کهکشان راه شیری مان را نشان می دهد. جزئیات بیشتر این پژوهش در Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
ترجمه: رامین فخاری/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: dailygalaxy.com
