ایران اکازیون:همه ساله هزاران مورد مشاهده یوفو (اشیای ناشناس پرنده) گزارش می‌شود، ولی کشورهای زیادی نیستند که حاضرند برای بررسی این گزارش‌ها پول خرج کنند. با این حال فرانسه یک تیم دولتی مخصوص این کار دارد.
به گزارش BBC، هنگامی که به مقر «مرکز فضایی فرانسه» می‌روید، احتیاجی به ماشین زمان ندارید. زیرا اینجا به خودی خود یادآور دهه ۱۹۷۰ است. زمین‌های چمن سبز بلوارهای پهنی را احاطه کرده که ساختمان‌های اداری مستطیلی در دو طرف آن قرار دارد. اینجا مجموعه‌ای با سبک معماری تقریبا شبیه شوروی در قلب فرانسه است. اینجا نشانه چندانی از زندگی دیده نمی‌شود، هرچند ۱۵۰۰ نفر که اکثرا کارمندان دولتی‌اند، در دفاتر کوچک و راهروهای باریک و نچسب آن مشغول به کار هستند.
فرانسه بزرگترین آژانس فضایی در اروپا را دارد که محصول رقابت فضایی دهه ۱۹۶۰ و عزم راسخ رئیس جمهوری شارل دوگل برای حفظ استقلال فرانسه از ایالات متحده، از طریق ساخت ماهواره‌ها، موشک‌های فضایی و تحقیقات فضایی مستقل توسط خود این کشور. یکی از نتایج جانبی آن برنامه این است که فرانسه تنها کشور اروپایی است که یک سازمان دولتی تمام‌وقت برای بررسی یوفوها دارد. چنین سازمان‌هایی در بریتانیا و دانمارک نیز وجود داشت، ولی سال‌هاست که آنها در پی تعدیل بودجه تعطیل شده‌اند.
واحد یوفوی فرانسه از چهار کارمند و حدود ۱۲ نفر داوطلب که مخارج خود برای سر زدن به محل مشاهده موارد عجیب در آسمان و بررسی این گزارش‌ها را از این واحد دریافت می‌کنند، تشکیل شده است. نام این تیم «ژیپان» است. این کلمه مخفف «گروه مطالعه و اطلاعات درباره پدیده‌های ناشناخته هوا-فضایی» در زبان فرانسه است.
زویه پسو، رئیس این گروه است. او که با دهه ها کتاب درباره یوفوها و اسناد تل انبار شده احاطه شده، می‌گوید که مسئولیت او شفاف‌سازی (البته تا جای ممکن) موارد مشاهدات عجیب و بررسی همه گزارش‌هایی است که به دست تیمش می‌رسد. آنها نتایج بررسی‌هایشان را در وب سایت خود، که در هر ماه ۳۰ هزار بار از آن بازدید می‌شود، منتشر می‌کنند. تیم آنها به طور متوسط در هر روز دو گزارش مشاهده یوفو دریافت می‌کند. این سازمان تأکید دارد که یک فرم ۱۱ صفحه‌ای برای هر کدام از این گزارش‌ها پر شود. هدف از این کار جمع‌آوری همه جزئیات، از جمله عکس‌ها، در مواردی است که امکان آن وجود دارد، ولی فایده دیگر آن جدا کردن موارد شوخی و «سرِ کاری» است.
اگر کسی ادعا کند که در آسمان نورهای عجیب دیده است، تیم یوفو شناسان در اینترنت بررسی می‌کنند که آیا این مشاهده در مسیر پرواز هواپیماها اتفاق افتاده است یا نه. آنها می‌توانند مسیر پروازهای تجاری تا بیش از یک هفته پیش از هر لحظه را مشاهده کنند. این تیم همچنین به مسیر پروازهای نظامی نیز دسترسی دارد و با نیروی هوایی و مراکز کنترل ترافیک هوایی نیز در تماس است. در برخی موارد اگر عکس‌های فرستاده شده واقعا نظر کارشناسان این مرکز را جلب کند، یا چندین نفر در یک محل پدیده‌ای را مشاهده کرده باشند، آنها با پلیس محلی تماس می‌گیرند تا صحت این گزارش‌ها را تایید کند. این تیم حتی گاهی با همسایگان افراد نیز تماس بگیرند تا مطمئن شوند آنها در آن شب در شرایط عادی به سر می‌برده‌اند.
پسو می‌گوید بسیاری از افرادی که با آنها تماس می‌گیرند، افراد سیگاری هستند که بیرون خانه در حال دود کردن و خیره شدن به ستاره‌ها بوده‌اند. یکی از دفاتر کوچک این اداره، محل بایگانی مدارکی در حال پوسیدن است، که تاریخ برخی از آنها به دهه ۱۹۵۰ باز می‌گردد. در برخی از این کاغذها گزارش‌های وهم‌آوری ثبت‌شده، از چیزهای عجیبی که خلبان‌های جت‌های جنگی در ماموریت‌های خود با آنها روبه‌رو شده‌اند.
در واقع، این تیم می‌تواند تقریبا همه پدیده‌های مشاهده شده را توضیح بدهد. شاید باورش سخت باشد، ولی بیشتر این موارد فانوس‌های بادبادکی است که مردم در مهمانی‌ها به هوا فرستاده‌اند. کارشناسان در موارد بسیاری با شورای محلی شهرها تماس می‌گیرند تا ببینند که آیا احیانا در آن زمان مجلس عروسی در آن محل برپا بوده است یا نه. بالن‌ها و بادبادک‌های شناور در هوا هم اشتباها سفینه‌های فضایی پنداشته می‌شوند. زباله‌های فضایی و شهاب سنگ‌های در حال سقوط که نورهای عجیبی از خود ساطع می‌کنند نیز از آنچه انتظار می‌شود، متداول‌ترند.
ولی ۴۰۰ مورد مشاهده یوفو مربوط به دهه ۱۹۷۰ وجود دارد که این تیم فرانسوی توضیحی برای‌شان ندارد. یکی از موارد، مورد ادعای فرود بشقاب پرنده در نزدیکی اکس-آن-پروانس در سال ۱۹۸۱، است که این تیم آن را خیلی جدی می‌گیرند. زیرا رد فرود روی زمین وجود داشت و چند نفر گفته‌اند که آن را دیده‌‌اند. پس بالاخره آدم فضایی‌های سبز رنگ وجود دارند؟ هیات منصفه درباره رنگ آنها به اتفاق نظر نرسیده‌اند ولی در اینجا و جاهای دیگر دنیا، عده‌ای از کارشناسان متقاعد شده‌اند که نوعی از حیات بیرون از زمین وجود دارد.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: BBC
