ایران اکازیون:دانشمندان بتازگی توانستند لحظۀ بلعیده شدن یک ستاره درون یک سیاهچالۀ کلان جرم را ثبت نمایند. این فرایند به “اسپاگتی فضایی” معروف است که طی آن یک جسم در اثر گرانش عظیم ِ سیاهچاله از هم پاشیده می‌شود.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، به گفته دانشمندان جرم سیاهچاله‌ها می‌تواند شکل ستاره‌ها را تا حدی تغییر دهد که ماده به صورت یک رشته در آید. برای مثال ماه بر اثر جزر و مد، شکل اقیانوس‌های کره زمین را تغییر می‌دهد. این رشته کشیده شده از مواد در حالی که از خود نوری درخشان ساطع می‌کند به سمت افق رویداد سیاهچاله مکیده می‌شود. به گفته محققان انگلیسی این ستاره که درون سیاهچاله بلعیده شده، ۲۱۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
طی یک دوره شش ماهه، این روند تخریب و ساطع شدن نور که “AT۲۰۱۹qiz” نامیده شده، روشن‌تر شد زیرا مواد بیشتری توسط نیروهای گرانشی شدید سیاهچاله پیش از آنکه محو شوند به دام افتادند. ثبت این رویداد که “اختلال جزر و مدی” نام دارد به محققان کمک می‌کند تا سیاهچاله‌های کلان جرم و تأثیر آنها بر مواد اطرافشان بهتر درک شود.
ایدۀ سیاهچاله‌ای که ستاره نزدیک به خود را می‌بلعد به نظر می‌رسد علمی- تخیلی باشد. اما این دقیقاً همان اتفاقی است که در یک رویداد اختلال جزر و مدی رخ می‌دهد. “مت نیکل” نویسنده این مقاله و اخترشناس دانشگاه بیرمنگام گفت: «ما توانستیم به طور دقیق بررسی کنیم وقتی یک ستاره توسط چنین هیولایی بلعیده شود، چه اتفاقی می‌افتد.»
محققان طی این مطالعه از مشاهدات ثبت شده توسط تلسکوپ‌های بسیار بزرگ و تلسکوپ‌های فناوری جدید در شیلی و همچنین شبکه جهانی تلسکوپ “رصدخانه لاس کامبرس” و ماهواره “نیل گرلس سوئیفت ناسا” در مدار زمین استفاده کردند. محققان توضیح دادند رویداد اختلال جزر و مدی نه تنها نادر است، بلکه مطالعه آن نیز دشوار است، زیرا در پی روند تخریب یک ستاره ابری از غبار و آوار تشکیل می‌شود که سیاهچاله را از دید پنهان می‌کند. شبیه‌سازی بلعیده شدن این ستاره درون سیاهچاله را در زیر تماشا کنید:
“سامانتا اوتس” دیگر محقق مقاله از دانشگاه بیرمنگام گفت: وقتی سیاهچاله ستاره‌ای را می‌بلعد، ستاره انبوهی از مواد را به بیرون پرتاب می‌کند که مانع دید ما می‌شود و علت این امر نیز این است که انرژی ستاره هنگام بلعیدن مواد توسط سیاهچاله به بیرون منتشر می‌شود. دکتر نیکل افزود: «مشاهدات ما نشان داد که جرم این ستاره تقریباً برابر با خورشید ما است که تقریباً نیمی از آن را طی بلعیده شدن توسط سیاهچاله از دست داده است.»
“کیت الکساندر” نویسنده مقاله و اخترفیزیکدان از دانشگاه نورث وسترن ایلینوی توضیح داد: از آنجا که ما زود این فرایند را ثبت کردیم، در واقع توانستیم پرده گرد و غبار و آوار و خروج مواد از سیاهچاله را ببینیم. سرعت مواد تا ۱۰ هزار کیلومتر در ثانیه است.
محققان برای اولین‌بار توانستند ارتباط مستقیم بین مواد جاری شده از ستاره و شعله‌های درخشان ساطع شده از آن هنگام بلعیده شدن در سیاهچاله را رصد و تأیید کنند. یافته‌های این مطالعه در مجله “Monthly Notices of the Royal Astronomical Society” منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: ESO
