ایران اکازیون:یکی از معروف ترین اجرام در آسمان، باقی مانده ابرنواختر ذات الکرسی A میباشد. دانشمندان ناسا با استفاده از داده های رصد خانه پرتو ایکس چاندرا ، تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تجهیزات زمینی تصاویر این ابرنواختر را ترکیب و یک مدل سه بعدی منحصر به فرد از آن را طراحی کردند. این سحابی از مرگ یک ستاره پر جرم به جا مانده است.
نور ابرنواختر ذات الکرسی A، نخستین بار ۳۳۰ سال پیش به زمین رسید. نور ناشی از انفجار ابرنواختر ذات الکرسی A برای نخستین بار سه قرن پیش به زمین رسید، اما غبار کهکشانی باعث شد تا چشم‌انداز این آتش‌بازی کیهانی اندکی تار و محو شود تا اینکه در نهایت رصدخانه فضایی پرتوی ایکس چاندرا توانست در سال ۱۹۹۹ این جرم فشرده را درون این سحابی شناسایی و شکار کند. توده‌ی ابری پسماندهای این انفجار تاکنون در حدود ۱۵ سال نوری گسترده شده است. پوسته انفجاری این ستاره از همان زمان انفجار همواره در حال انبساط بوده و براحتی می توان به کمک تلسکوپهای زمینی طی چند سال تغییرات پوسته را که مانند یک سحابی است مشاهده کرد. مواد پرت شده در انفجار با سرعت بیش از ده میلیون مایل در ساعت همچنان از نقطه مرکزی که محل ستاره منفجر شده بوده دور می شوند.
اغلب ستارگان نوترونی میدان‌های مغناطیسی چرخان و قوی دارند که باعث می‌شود به‌سان یک فانوس دریایی از خود پرتوهای قدرتمند رادیویی و ایکس منتشر کنند؛ اما جرمی که در میان ذات‌الکرسی A قرار گرفته، پیوسته و یکنواخت می‌سوزد. به اعتقاد دانشمندان، در ذات‌الکرسی A یک ستاره نوترونی وجود دارد که با جوی از کربن پوشانده شده است. چنین جوی باعث می‌شود که باقیمانده ستاره در طول‌موج‌های مریی، آبی به نظر برسد و هم‌چنین انرژی‌های غیرمعمول پرتوهای ایکسی را که دانشمندان مشاهده کرده‌اند را توضیح بدهد. ظاهر غیرمعمول ذات‌الکرسی A به دلیل جوان بودن آن است. این ستاره با گذشت زمان ، هیدروژن و هلیوم جمع می‌کند و دارای چرخشی قابل تشخیص می‌گردد و بدین ترتیب بیشتر به دیگر ستارگان نوترونی قدیمی‌تر و شناخته شده‌تر شباهت پیدا خواهد کرد.
*ستاره شناسان معتقدند، اگر ستاره ای در فاصله ی کمتر از ۲۶ سال نوری از زمین منفجر شود، می تواند بخش زیادی از لایه ی ازن زمین را از بین برده و به نابودی گونه های مختلف زیستی بیانجامد. (منبع)
Read More : chandra , Cassiopeia A , nature
