ایران اکازیون:“یوری میلنر” میلیاردر و متفکر روسی به همراه گروهی از فیزیکدانان و مهندسان سطح بالا قصد دارند که صدها فضاپیمای کوچک را به منظومه ستاره‌ای آلفا قنطورس در همسایگی زمین بفرستند تا به جستجوی حیات بپردازند.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از سرویس فناوری آنا، ۵۰ سال بعد از این که نخستین انسان پا روی کره ماه گذاشت، دیگر زمان آن فرارسیده که انسان‌ها چالش جدیدی را در فضا شروع کنند و حیات را در سیارات دیگر جستجو کنند. قرار است این چالش از طریق فضاپیماهای ریز و از ستاره‌های همسایه منظومه شمسی شروع شود. اگر پروژه Starshot موفقیت‌آمیز باشد، در آینده‌ای نزدیک عکس‌هایی از آلفا قنطورس و سیاره‌اش در فاصله چهار سال نوری از زمین به دست خواهیم آورد، به گفته محققان سفر به این منظومۀ ستاره‌ای حدود ۳۰ الی ۴۰ سال طول می‌کشد.
آلفا قنطورس یک سامانه ستاره‌ای است که به همراه کوتوله سرخ پروکسیما قنطورس و آلفا قنطورس سی، که بسیار کم‌نورتر است یک سیستم سه‌‌ستاره‌ای را تشکیل می‌دهند. این سامانه، از همه ستاره‌ها به منظومه خورشیدی ما نزدیک‌تر است و با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده میباشد. شعاع آلفا قنطورس ۲۳ درصد از خورشید بیشتر است و چگالی آن نیز ۱۰ درصد بیشتر از خورشید ماست. آلفا قنطورس احتمالا یک سیارۀ شبه‌زمین و قابل سکونت دارد. این سیاره گزینه مناسبی برای پروژه استارشات میباشد.
“پیت وردن”، مدیر پروژه استارشات در این مورد می‌گوید: با این پروژه می‌توانیم به سؤال اساسی بشریت «آیا ما در جهان تنها هستیم؟» پاسخ دهیم. وی که حدود ۹ سال مدیریت مرکز ایمز ناسا را به عهده داشته است، می‌گوید: اگر بتوانیم حیات را در سیاره‌ای پیدا کنیم که نزدیک به منظومه شمسی است، به یکی از اساسی‌ترین اکتشافات تاریخ بشر دست می‌یابیم.
استارشات همانند مأموریت‌های فضایی دیگر نیست که در آن یک موشک بزرگ برای حمل یک فضاپیمای سنگین پرتاب می‌شود. به طور مثال، فضاپیمای افق‌های نو ناسا کمی بیش از نیم تن وزن دارد. در عوض فضاپیمای استارشات وزن و ضخامت بسیار کمی دارد تا بتواند خیلی سریع حرکت کند و مجموعه‌ای از آرایه‌‌های لیزری روی زمین با شلیک لیزر به سطح این فضاپیما آن را واردا به حرکت می‌کنند. اندازه این فضاپیما از یک تا سه و نیم متر است و وزن آن به اندازه یک جرعه آب است.
در مورد سرعت این فضاپیما باید بدانید که استارشات می‌تواند با سرعت یک پنجم سرعت نور یعنی ۱۳۴ میلیون کیلومتر در ساعت حرکت کند و در عرض ۲۰ سال به منظومۀ آلفا قنطورس برسد. گفتنی است که فضاپیمای افق‌های‌نو ۹ و نیم سال طول کشید تا به پلوتو برسد. در ویدئوی زیر می توانید جزئیاتی از این ماموریت را مشاهده کنید:
چیزی که موجب می‌شود استارشات یک ایدۀ قانع‌کننده برای ارسال به آلفا قنطورس باشد، نانوساختاری است که در این فضاپیما به کار رفته است و جرم آن حدود یک گرم و برابر با یک ورق کاغذ است. از همین رو به‌راحتی می‌توان روی آن حسگر، بادبان و دوربین‌هایی نصب کرد. این حسگرها میدان‌های مغناطیسی‌ای را که سیارات را از تابش تشعشعات محافظت می‌کنند، اندازه بگیرند و موج‌های خاص نوری را شناسایی کنند که وجود حیات را نشان می‌دهند.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: cnet.com
