ایران اکازیون:گروهی از محققان دانشگاه جان هاپکینز به رهبری دکتر شورد ون ولزن، راه جدیدی برای فرار پلاسما از کشش گرانشی یک سیاهچاله ی عظیم و بسیار پر جرم را یافتند.
به گزارش بیگ بنگ، نتیجه این تحقیق حاصل رصدِ رادیویی یک ستاره می‌باشد. این ستاره بر اثر کشش گرانشی یک سیاهچاله عظیم بنام PGC43234 در کهکشانی در فاصلهٔ حدود ۲۹۰ میلیون سال نوری از زمین متلاشی شده است. رویدادهای سهمگینی از این قبیل، تابشی از نور را به همراه دارند، به طوری که ذره‌ها و بخش‌های مختلف ستاره به داخل سیاهچاله کشیده می شوند. ستاره شناسان برای اولین بار این تابش را از سنجش یک سیگنال رادیوئی شناسایی کردند، به طوری که این سیگنال، امکان فرار از گرانش قوی سیاهچاله به صورت خروج فوراه ای با سرعتی نزدیک به سرعت نور را داراست.
دکتر جما اندرسون یکی از اعضای تیم مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی گفت: این رویداد، ابتدا توسط محققان دانشگاه اوهایو مورد سنجش قرار گرفت و سپس توسط آرایه ی تلسکوپ رادیویی آلما بررسی شد. این فوران‌ها اغلب در ارتباط با سیاهچاله‌ها مشاهده شده اند اما ساز و کار آنها هنوز یک معما است. اغلب سیاهچاله‌ها ی عظیم با مقدار ثابتی گاز تغذیه می شوند، این گاز منجر به ایجاد فوران یا جت می شود به طوری که میلیون‌ها سال باقی میماند و در مقیاس ِ زمان زمینی، بسیار تغییر ناچیزی دارد.
اگرچه جت دیده شده در سیاهچاله PGC43234، عملکرد بسیار متفاوتی دارد، اما طبق مشاهدات، به دنبال ورود مختصری از انرژی به آن، این سیاهچاله فوران‌های کوتاه مدت به همراه آتش بازی‌های تماشایی به راه می‌‌اندزند. فوران و جت مورد بحث توسط مدل قرص برافزایشی با مقیاس یکنواخت، منطبق است، طبق پیش بینی این مدل، کلیه اجرام فشرده، پس از ادغام رفتار و شکل ظاهری یکسانی دارند( البته با اعمال یک تصحیح ساده بر تنها جرم جسم). قرص برافزایشی یک ساختار دیسک مانند از مواد گاز و غبار ستاره ای است که به شکل حلقوی به دور یک سیاهچاله می‌چرخند، این چرخش گرما، نور و تابش پلاسمایی ایجاد می‌کند.
دکتر ون ولزن، بیان کرد: من همیشه ماهیت ظریف این تئوری را دوست داشتم اما مشاهدات اخیر، هیچ مدرکی از کشف نوع جدیدی از فوران مطابق با پیش بینی این نظریه، ارائه نکرده است. طبق یافته‌های اخیر که در مجله Science منتشر شده، ممکن است برخی از این جت ها و فوران ها رایج باشند اما مشاهدات گذشته قادر به شناسایی آنها نبوده اند.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: sci-news.com
