ایران اکازیون:رابطه پلوتو با قمرش شارون به دلیل اندازه و نزدیکی اش به این سیارۀ کوتوله یکی از غیر معمول ترین فعل و انفعالات در منظومه شمسی است. قطر شارون بیش از نیمی از قطر پلوتو است و مدارش حداقل در فاصلۀ ۱۸ هزار کیلومتری از پلوتو قرار دارد، برای اینکه تجسم بهتری از این قضیه داشته باشید، تصور کنید ماه ما سه برابر بیشتر به زمین نزدیک و به بزرگی مریخ باشد.
به گزارش بیگ بنگ، پژوهشی جدید از موسسه تکنولوژی جورجیا فهم بهتری از این رابطه و تأثیر آن بر حفظ اتمسفر پلوتو از بادهای خورشیدی را ارائه داده است. تحقیقات نشان می دهد هنگامی که شارون بین خورشید و پلوتو قرار میگیرد قادر است به طور قابل ملاحظه ای تخریب و از دست رفتگی اتمسفر پلوتو را کاهش دهد. کارول پتی استادیار موسسه تکنولوژی جورجیا در دانشکده علوم زمینی و جوی گفت: « شارون همیشه اتمسفر منحصر به فردی ندارد اما می تواند برای پلوتو نقش یک سپر را بازی کند و بیشتر بادهای خورشیدی در اطراف و دور از پلوتو را دچار تغییر مسیر کند.»
این مانع، زاویه ی کمتری از شوک تعظیم پلوتو، ایجاد میکند و همچنین روند نابودی اتمسفر را آهسته می کند. وقتی شارون فاقد اتمسفر است یا زمانی که پشت یا جلوی پلوتو قرار گرفته(به اصطلاح دانشمندان پایین دست) تنها تأثیری جزئی بر فعل و انفعالات بادهای خورشیدی بر پلوتو دارد. پیش بینی های این مطالعه که قبل از جمع آوری و بازگرداندن اطلاعات کاوشگر افق های نو انجام شده بود با مقادیر اندازه گیری شده ی این کاوشگر از نرخ از دست رفتگی اتمسفر پلوتو، مطابقت دارد. این در حالی است که برآوردهای قبلی این پژوهش حداقل ۱۰۰ برابر بیشتر از نرخ واقعی بودند.
جان هیل دانشجوی موسسه تکنولوژی جورجیاست که با کارول پتی تحقیقات را هدایت میکند. او ادعا میکند که سیستم پلوتو پنجره ای به مبدأ و خاستگاه ماست چرا که پلوتو مثل اجرام نزدیک به مدار خورشید در معرض حرارت و دماهای بسیار زیاد قرار نگرفته است. هیل گفت: « تحقیقات نشان می دهد پلوتو هنوز هم عناصر فرار خود را دارد. همچنین پلوتو با وجود فاصله بسیار زیادش از خورشید به آرامی در حال ِ از دست دادن اتمسفرش است. دانستن اینکه پلوتو چقدر اتمسفر از دست داده، میتواند نشان دهد چقدر اتمسفر برای ادامه دارد و در نتیجه اینکه پلوتو در اصل چه شکلی داشته است. در نتیجه می توانیم به ایده ای دست یابیم که منظومه شمسی در زمان شکل گیری اش از چه موادی ساخته شده بود.»
هیل و پتی افزودند: مطالعاتشان فرضیه معروف شارون را تایید می کند. نواحی تغییر رنگ داده در نزدیکی قطب های این قمر عمدتاً توسط ذرات مغناطیسی که از اتمسفر پلوتو جدا شده اند، ناشی می شود. این ذرات طی میلیاردها سال روی شارون متراکم و ته نشین شده، به خصوص وقتی که در پایین دست پلوتو قرار گرفته اند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ ایکاروس ویژه مسایل پلوتو منتشر شده است.
ترجمه: سارا سلامی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: eurekalert.org
