ایران اکازیون:محققانی به رهبری دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا(UCSB) با کمک شبکه‌ای از ۱۸ تلسکوپ رباتیک در سراسر جهان توانستند یک درخشش آبی مختصر در آسمان شب را رصد کنند که به گفته‌ی این محققان نتیجه‌ی نوعی متفاوت از انفجار ابرنواختر بود. این یافته اطلاعات حیرت‌انگیزی درباره‌ی ستاره‌ی همراه یک کوتوله‌ی سفید که باعث درخشش شد آشکار می‌کند.
به گزارش بیگ بنگ، انفجار عظیم کیهانی که با ابرنواختر شناخته می‌شود به دو طریق در کیهان رخ می‌دهد. این انفجار ممکن است در انتهای عمر یک ستاره و زمانی که سوختشان در هسته تمام می‌شود و شروع به سقوط کردن درون خود می‌کند رخ دهد. زمانی که مواد کافی در مرکز ستاره جمع شده باشد هسته سقوط کرده و منفجر می‌شود.
روش دوم تولید ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک کوتوله‌ی سفید که هسته‌ی یک ستاره‌ی مرده است شروع به جمع کردن ماده از ستاره‌ی نزدیک خود کند که باعث می‌شود بسیار سنگین شده و منفجر شود. مشهورترین نظریه در مورد این نوع ابرنواختر این است که هر دو ستاره‌ی درگیر در این فرایند کوتوله‌ی سفید می‌باشند. اگرچه مطالعه‌ای که اخیرا صورت گرفته نشان می‌دهد در مورد یک ابرنواختر به نام SN 2017cbv این نظریه درست نیست.
زمانی که دیوید سند، دانشیار دانشگاه آریزونا این ابرنواختر را در ۱۰ مارس رصد کرد متوجه درخشش آبی متخصر آن شد. اعتقاد بر این است که دیوید، نور این ابرنواختر را چند ساعت یا حداکثر یک روز پس از وقوع آن رصد کرده است. او چند دقیقه بعد ۱۸ تلسکوپ رباتیک که بخشی از شبکه‌ی رصدخانه‌ی لس کامبرس(LCO) می‌باشند را فعال کرد و از این طریق توانست به طور مداوم ابرنواختر را رصد کند. گریفین حسین زاده دانشجوی دکتری دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا که نویسنده‌ی ارشد این پژوهش است، می‌گوید: « با توانایی شبکه رصدخانه لس کامبرس در رصد ابرنواختر هر چند ساعت یکبار توانستیم وسعت کامل آغاز و پایان درخشش آبی را برای اولین بار ببینیم. تلسکوپ‌های مرسوم تنها یک یا دو نقطه را رصد کرده و توان انجام چنین رصدی را ندارند.»
محققان پس از بررسی نور آبی در این مطالعه متوجه شدند که ستارۀ کوتوله‌ی سفیدی که در مرکز ابرنواختر قرار گرفته است و از ستاره‌‌ای در مجاورش ماده گرفته که بیست برابر بزرگتر از خورشید ما بوده اما از خود کوتوله‌ی سفید بزرگتر نبوده است. وقتی که کوتوله به اندازه‌ی کافی ماده دریافت کرد تا به ابرنواختر تبدیل شود به ستاره‌ی نزدیک شوکی وارد شده که باعث پدید آمدن درخشش آبی شده است. این درخشش دارای مقدار بسیار زیادی اشعه‌ی فرابنفش بود. محققان می‌گویند در صورتی که ستاره‌ی دیگر نیز یک کوتوله‌ی سفید بود چنین ضربه‌ای امکان پذیر نبود.
هاول از دانشمندان رصدخانه لس کامبرس می‌گوید: «کیهان بسیار دیوانه‌وارتر از آنچه نویسندگان ِ علمی- تخیلی جرات تصور کردنش را دارند، میباشد. ابرنواخترها می‌توانند ستارگان نزدیک را از بین ببرند و در جریان این فرایند میزان بسیار زیادی انرژی آزاد کنند.» هاول همچنین به توان یک سیستم تلسکوپ چند نقطه‌ای اشاره می‌کند. او می‌گوید: « این توانایی‌ها چند سال پیش فقط یک رویا بود اما حال ما در این رویا زندگی می‌کنیم و می‌توانیم به منشا این ابرنواخترها پی ببریم.» مقاله‌ای که شامل نتایج این تحقیقات است در Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
ترجمه: معصومه رحیمی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: newatlas.com
