براساس نتایج تحقیقاتی که در دانشگاه براون انجام شد ، آبی که درون ماه است ره‌آورد شهاب‌سنگ های آغازین میباشد و این آب منبع مشترکی با آب زمین دارد.
آلبرتو سال، استادیار زمین شناسی در دانشگاه براون و نویسنده ی اصلی این مقاله می گوید: «ساده ترین توضیح برای آنچه یافته ایم این است که در زمان برخورد بزرگ، زمین جوان دارای آب بوده. بخشی از این آب در اثر برخورد ماند و از بین نرفت. این همان آبی است که اکنون در ماه مشاهده می کینم.
سال و همکارانش برای یافتن ریشه ی آب های ماه به بررسی گدازه های به دام افتاده در سنگ هایی که فضانوردان آپولو از ماه آورده بودند پرداختند.آن‌ها صخره‌های آپولوی ۱۵ و ۱۷ را بررسی کردند و دریافتند که نسبت‌های ایزوتوپی هیدروژن با نسبت‌های موجود در آب زمین، یکی است. دوتریوم*، که شکل سنگینی از هیدروژن است، در حدود سه دهم یک درصد آب زمین، یافت می‌شود.
این نسبت از نسبت شهاب‌سنگ‌های کربنی (رایج‌ترین و قدیمی‌ترین نوع صخره فضایی در این بخش‌ها) قابل تمایز نیست، اما با نسبت مشاهده‌شده در بسیاری از دنباله‌دارها متفاوت است.
دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که پروفایل شیمیایی آب با شهاب سنگهای کندریت های کربن دار که سیارکهای نزدیک کمربند مشتری وجود دارند مطابقت می کند.این حقیقت که آب و ماه در زمین وجود دارد تاحد زیادی ناشی از همین شهاب سنگها است که دلالت بر این مفهوم دارد که هر دو دارای منبع آبی یکسانی هستند.
محققان معتقدند آب در زمین و ماه منبع مشترکی دارد که تاریخش به حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش میرسد، زمانی که شی ای با یک برخورد عظیم مقداری از آب زمین را با خود برد ، آن شی بعدها به تنها قمر زمین معروف شد.
یکسان‌بودن نسبت‌ها بدین معناست که آب موجود بر روی ماه، همان آب اولیه بر روی زمین است و این که زمین زمانی که توسط شیئ بزرگ بمباران شد و ماه شکل گرفت، آبکی بوده است. این امر همچنین می‌تواند به این معنا باشد که زمین و ماه با خانواده‌ای از شهاب‌سنگ‌ها مدت زمان کوتاهی پس از جدایی‌شان از هم، بمباران شده‌اند.
اطلاعات جدید بهترین مدرکی دال بر این موضوع است که شهاب‌سنگ‌های حامل کربن، منبع مشترک مواد فرار در زمین و ماه و شاید تمامی درون منظومه شمسی باشند.
این یافته لزوما با این نظریه که ماه از برخورد سهمگین یک جرم بزرگ با زمین آغازین پدید آمده ناسازگار نیست، ولی یک پرسش به میان می آورد. اگر ماه از موادی ساخته شده که از زمین جدا شده بودند، منطقی است که بگوییم سرچشمه ی آب های درون هر دو [ماه و زمین] مشترک است. با این حال این که این آب چگونه توانست از چنین برخورد سهمگین و خشنی در امان بماند جای پرسش دارد.
پی نوشت:
*دوتریوم ( Deuterium) همان عنصر هیدروژن است که علاوه بر پروتون یک نوترون نیز درون هسته آن وجود دارد. اگر مولکول آب توسط دوتریم تشکیل شود به آن آب سنگین می‌گویند. در هر لیتر از آب دریا (۳۵) گرم دوتریوم وجود دارد.دوتریوم یکی از پایه‌های لازم برای همجوشی هسته‌ای است. در آب در کنار هر ۷۰۰۰ اتم هیدروژن ۱ اتم دوتریوم موجود است که جدا کردن آن با توجه به نزدیکی خواص آب سنگین و آب سبک بسیار سخت است . این دوتریوم ها باید تغلیظ و انبار شوند تا ابتدا به آب سنگین ۱۵ ٪ و سپس به آب ۹۹ ٪ تبدیل شود، جدا سازی آب سنگین از آب سبک بسیار سنگین ، پیچیده و سخت است. دو تریم به اندازه کافی در دریاها برای انرژی میلیاردها نفر وجود دارد.
Read More : http://www.sciencedaily.com/releases/2013/05/130509142054.htm
http://news.brown.edu/pressreleases/2013/05/moonwater
