فردینان ماژلان دریانورد پرتغالی قرن ۱۶ و همکارانش در نخستین سفرشان به دور سیاره‌ی زمین فرصت زیادی برای بررسی آسمان نیمکره ی جنوبی داشتند. نتیجه این بررسی ها یافتن دو جرم ابر مانند، بود که با چشم غیر مسلح به راحتی قابل رویت است و امروزه منجمان آماتور، این دو ابر را به افتخار کاشفان اولیه اش، ابرهای ماژلانی معروف هستند. اکنون می‌دانیم این دو کهکشان‌های اقماری کهکشان مارپیچی بزرگ راه شیری ما هستند. ابر بزرگ ماژلان (LMC) در فاصله ی حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین با پهنای نزدیک به ۱۵۰۰۰ سال نوری، در صورت فلکی اژدها قرار دارد.
تصویری از ابر ماژلانی بزرگ
ابر ماژلانی کوچک حدود ۲۰۰ هزار سال نوری از ما فاصله دارد و در راستای صورت فلکی توکان(از نیمکره جنوبی ) قابل رویت است و از هزاران ستاره کوچک و بزرگ تشکیل می شود.
ابرهای ماژلانی شامل دو ابر کوچک و بزرگ در نیمکره جنوبی آسمان دو کهکشان نامنظم بوده واز نزدیکترین کهکشانها به کهکشان راه شیری به حساب می آیند. تصور بر این است که این دو کهکشان تحت تاثیر گرانش شدید کهکشان راه شیری هستند و تاکنون چندین بار به عنوان قمر به دور آن چرخیده اند.
تصویری از ابر ماژلانی کوچک و خوشه کروی NGC 362 سمت راست پایین تصویر و ۴۷ توکان که بسیار درخشان تر در گوشه سمت چپ تصویر خودنمایی می کند.
Read More: http://apod.nasa.gov/apod/ap130528.html
http://apod.nasa.gov/apod/ap071001.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Large_Magellanic_Cloud
http://en.wikipedia.org/wiki/Small_Magellanic_Cloud
