ایران اکازیون:گفته بودند که در جهان ما دویست میلیارد کهکشان وجود دارد- اما این برآورد اشتباه بود- جهان ما شامل دو تریلیون کهکشان است. ناسا برنامه دارد که در سال ۲۰۱۸ تلسکوپ فضایی جیمز وب را راه‌اندازی کند. این تلسکوپ جانشینی بسیار قوی برای هابل است و می‌تواند در مورد جهان دور از دسترس ما هم اطلاعات بیشتری بدهد.
به گزارش بیگ بنگ، پاییز گذشته، مقاله‌ای توسط تیمی از دانشگاه ناتینگهام منتشر شد که ادعا داشتند جهان قابل مشاهده دو تریلیون کهکشان را در خود جا داده است- ده برابر بیشتر از محاسبات قبلی که شامل دویست میلیارد کهکشان بود.- اما این مقدار بزرگ چیست؟ و چگونه اعدادی چنین اشتباه را در آغاز به دست می‌آوریم؟ این یافته‌ها بسیار مهم هستند؛ اما نه به دلیلی که بسیاری از مردم فکر می‌کنند…
اول از همه، بسیاری این یافته‌ها را بد تفسیر کرده‌اند؛ که اگر به خوبی با کیهان‌شناسی آشنا نباشید به راحتی بد تفسیر می‌کنید. یک مقاله جدید مدعی است یافته‌ها نشان می دهد که جهان بسیار بزرگ‌تر از چیزی است که قبلا تصور می‌شد. وقتی کیهان‌شناسان و اخترفیزیک‌دانان در مورد جهان صحبت می‌کنند، در واقع منظورشان آن قسمت کوچکی از جهان است که در حال حاضر می‌توانیم ببنیم. پس از بیگ بنگ، تنها بسیار زیادی نور به ما رسیده است. لبه‌ی این نور را افق کیهانی می‌نامیم. فراتر از آن چیست؟ ما واقعا نمی‌دانیم فراتر از آن چیست، اما کاملا مطمئن هستیم که جهان بسیار بیشتر از آن گسترش یافته است. اما آن قسمت اندک ِ قابل مشاهده‌ی جهان چه؟ این قسمت نمی‌خواهد به همین زودی بزرگ‌تر شود. در واقع، بسیاری از مدل‌ها پیش‌بینی می‌کنند که جهان قابل مشاهده با گذشت زمان کوچکتر می‌شود، زیرا سرعت انبساط و دور شدن کهکشان‌ها در ده ها میلیارد سال آینده به فراتر از سرعت نور می رسد.
و آن کهکشان‌های دیگری که ما آنها را حساب نکرده‌ایم چه؟ آنها چیزی نیستند که در جهان مدرن‌تر، آنها را کهکشان تلقی کنیم. وقتی به کهکشان فکر می‌کنیم، گرداب‌هایی از منظومه‌های شمسی و گاز میان‌ستاره‌ای در ذهنمان تداعی می‌شود، مانند کهکشان راه شیری خودمان، یا کهکشان آندرومدا در نزدیکی‌مان. اما کهکشان ها ممکن است بسیار بسیار کوچک باشند؛ به عنوان مثال قمرهای کوچک کهکشان‌ی مان را در نظر بگیرید. برخی از این کهکشان‌ها می‌توانند فقط ده‌ها میلیون ستاره داشته باشند و بیشتر شبیه به یک توده باشند نه شبیه به کهکشان مارپیچی دارای بازو. تقریبا در ابتدای کیهان، کهکشان‌های کوچک بسیاری وجود داشتند که هنوز به هم برخورد نکرده بودند تا ابرهای عظیمی از ستارگان که امروزه می‌بینیم را تشکیل دهند. بنابراین محققان می خواهند این دوران و چننی کهکشان هایی را مورد کاوش قرار دهند.
بنابراین چرا پاسخ پیشین خیلی اشتباه بود؟ خب، در حال حاضر بهترین راهی که می‌توانیم کهکشان ها را در آغاز جهان ببینیم، با تلسکوپ هابل است. تصویر از کهکشان‌های اولیه واقعا دشوار است. بنابراین در حال حاضر، این تکنولوژی وجود ندارد. اما ناسا برنامه دارد که در سال ۲۰۱۸ تلسکوپ فضایی جیمز وب را راه‌اندازی کند. این تلسکوپ جانشینی بسیار قوی برای هابل است و می توانیم تا جهان اولیه را کاوش کنیم، برخی از تاریک‌ترین کهکشان‌ها را مشاهده کنیم، و حتی زیرکانه به سیارات فراخورشیدی دید بزنیم. در دوردست ها رازهای بسیار زیادی برای مطالعه و بررسی وجود دارد و وقتی تکنولوژی تلسکوپ پیشرفت کند، قسمت‌های بیشتری از جهانی که در آن زندگی می‌کنیم را می بنییم و درک می کنیم.
ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: futurism.com
