ایران اکازیون:در بیست و ششمین سال پرتاب تلسکوپ فضایی هابل ناسا به فضا، محققان یک سحابی حبابی شکل بزرگ را با این تلسکوپ فضایی شکار کردند که توسط یک ستاره ی حجیم و به شدت داغ در فضا گسترده شده است. این تلسکوپ فضایی در روز ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ بر روی یک شاتل فضایی در ماموریت STS-131 به فضا پرتاب شد.
به گزارش بیگ بنگ، تا کنون هزاران مقاله نجوم بر اساس اطلاعات تلسکوپ هابل نوشته شده است. این تلسکوپ که کیفیت تصاویر فضایی آن بی نظیر است، توانسته فاصله میان ستارگان را دقیق تر اندازه گیری کرده و سرعت گسترش جهان را تخمین بزند. همچنین تصاویر با دقت بالای این تلسکوپ، امکان مشاهده ی کهکشان هایی را که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند را فراهم کرده و درهای جدیدی از علم را برای دانشمندان گشوده است. علاوه بر این دورترین و قدیمی ترین اجرام آسمانی نسبت به زمین که تا کنون نور آنها به زمین رسیده نیز توسط هابل ثبت شده اند.
محققان در ۲۶ سالگی این تلسکوپ سحابی حباب یا NGC 7635 را تصوبربرداری کردند که یک جسم بسیار بزرگ بوده و هفت سال نوری گستردگی دارد. این میزان، ۵۰ درصد بیشتر از فضای بین خورشید و ستاره ی همسایه آن یعنی آلفا قنطورس است. این سحابی در فاصله حدود ۷۱۰۰ سال نوری از سامانه ی خورشیدی ما واقع شده است.
جان گرونسفلد، محقق هابل و رئیس هیئت مدیره ی ماموریت علمی ناسا در دفتر مرکزی ناسا در واشنگتن گفت: « با بیست و ششمین سال چرخش هابل به دور ستاره مان خورشید، این رویداد را با تصویری از یک فعل و انفعال پویا و هیجان انگیز در محیط اطراف یک ستاره ی جوان جشن میگیریم. نمای سحابی حباب که با استفاده از دوربین شماره ی سه هابل گرفته شده یک جایگاه در دریف اول به ما می دهد تا هیبت کیهانی که در آن زندگی می کنیم را مشاهده نماییم.»در ویدئوی شبیه سازی شده از داده های واقعی هابل سفری داشته باشید به درون این سحابی:
این حباب عجیب در نتیجه گاز ستاره‌ای پرسرعت و داغ یک ستاره در درون آن ساخته شده است. این گاز پرانرژی که با سرعت ۶.۵ میلیون کیلومتر در ساعت از بدنه ستاره گسترش یافته با گاز سرد میان‌ستاره‌ای در فضا برخورد کرده و آن را به جلو می‌راند. این فرآیند منجر به یک ایجاد یک پوسته شفاف در اطراف بدنه می‌شود که باعث شده ستاره عامل این پدیده در خارج از مرکز این تصویر جدید باشد.
ستاره مسئول این پدیده به عنوان یک ستاره ولف رایه طبقه‌بندی شده است. این اجسام بسیار بزرگ بوده و در طول عمر کوتاهشان به شکل درخشانی نورافشانی می‌کنند. این ستاره تنها چهار میلیون سال عمر داشته که ۰.۱ درصد عمر خورشید است و در حال حاضر، سوخت هیدروژن آن به پایان رسیده و وارد مرحله دوم حیات شده که در آن هلیوم می‌سوزاند. با توجه به این واقعیت که لایه‌های مختلف این سحابی از دماهای مختلف برخوردار است، تصویر به نمایش رنگهای متفاوت پرداخته است. این کار به ستاره‌شناسان ماموریت هابل اطلاعاتی در مورد ساختار این سحابی متمایز ارائه می‌کند. ویلیام هرشل، ستاره‌شناس بریتانیایی در قرن هجدهم نخستین فردی بود که سحابی حباب را در سال ۱۷۸۷ مشاهده کرد.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: NASA
