ایران اکازیون:تیمی از دانشمدان علوم عصبی از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو و دانشگاه لوما لیندا موفق به یافتن نخستین درمان بالقوه برای آسیب‌های مغزیِ ناشی از پرتوهای کیهانی کهکشانی شدند.
به گزارش بیگ بنگ، عصر بعدی کاوش‌های انسانی چالش برانگیز و مهیج خواهد بود. همچنان که انسان به اقدامات خود در راستای کاوش سیارات دیگر ادامه می دهد، دشواری‌هایی‌ها نیز در طول این گونه سفرها تجربه خواهد کرد. عملیات فضایی طولانی مثل سفر به مریخ که در آینده تحقق خواهد پذیرفت، به درک شفافی از اثرات سفرهای فضایی بر قابلیت‌های ذهنی و فیزیکی فضانوردان دارد. عوامل تنش‌زای روانی که فضانوردان در طول سفرهای فضایی با آنها مواجه می شوند، قوی و البته متغیر می باشد که از جمله آنها می توان به انزوای اجتماعی، تغییر الگوی خواب و محدودیت‌های فضای فیزیکی اشاره کرد. تاثیر مستقیم محیط نامساعد فضا هم را باید به آن عوامل اضافه کرد که قرارگیری در معرض پرتوهای کیهانی (پروتون‌ها، هسته‌های هلیوم، هسته‌های پرانرژی) را نیز در بر می گیرد.
فضانوردان در عملیات‌های فضایی با مقادیری از تابش کیهانی روبرو می شوند که تخمین زده می شود هزار برابر بیشتر از آنچه در زمین یا مدار ایستگاه فضایی بین‌المللی تجربه می کنیم، باشد. استاد دانشگاه کالیفرنیا «سوزانا روسی» و همکارانش تحقیقاتی را با حمایت مالی ناسا در چهار سال گذشته انجام داده‌اند تا ببینند تابش کیهانی چگونه بر مغر فضانوردان تاثیر می گذارد. محققان قبلا دریافته‌اند که قرار دادن موش در معرض تابش کیهانی شبیه‌سازی شده باعث بروز مشکلاتی در حافظه، تعامل‌های اجتماعی و اضطراب می شود؛ این علائم قرارگیری در مقابل تابش را با فعال‌سازی سلول‌های به نام «میکروگلیا» مرتبط دانسته‌اند؛ میکروگلیا بخشی از دستگاه ایمنی مغز می باشد. میکروگلیای فعال در ایجاد التهاب مغزی نقش دارد؛ یعنی مشابه به آنچه در اختلالات عصبی از قبیل بیماری آلزایمر می بینیم.
در مطالعه جدید، دانشمندان موش‌ها را به مدت یک روز در مقابل مقداری تابش قرار دادند، تا حدودی مثل آنچه در عمق فضا تجربه می شود. آزمایش‌ها در آزمایشگاه تابش فضایی ناسا به انجام رسید. یک هفته بعد، برخی از موش‌ها با دارویی به نام PLX5622 درمان شدند. موش‌هایی که در برابر تابش بودند، هیچ نقص شناختی نداشتند، اما پس از سه ماه، آنها علائمی از اختلال حافظه را نشان دادند. به طور عادی، وقتی محققان موش‌ها را در اتاقی با یک جسم آشنا و ناآشنا قرار می دهند، موش‌ها زمان زیادی را برای بررسی جسم جدید صرف می کنند. اما موش‌هایی که در معرض تابش فضایی قرار گرفته بودند، دو جسم را به طور مساوی بررسی می کردند. موش‌هایی که مدت کوتاهی پس از تابش با PLX5622 مورد مداوا قرار گرفتند، در کارهای مربوط به حافظه به مانند موش‌های سالم عمل کردند. محققان به بررسی مغز موش‌ها پرداخته و نشان دادند که اگرچه مغز موش‌های درمان نشده مملو از سلول‌های میکروگلیای فعال بود و تعداد قابل توجهی از سیناپس‌ها را از دست داده بود، مغز موش‌های مداوا شده خیلی عادی به نظر می رسید.
محققان گفتند: «با وادار کردن مغز برای جایگزینی سلول‌های میکروگلیای قرار گرفته در معرض تابش، این دارو به موش‌ها اجازه داد تا از پیامدهای شناختی تابش اجتناب کنند. ترکیب‌های مشابهی در حال حاضر در فاز آزمایش‌های بالینی قرار دارند و این احتمال می رود که در آینده نزدیک چنین داروهایی را در مورد انسان‌ها نیز به کار برد. در پروازهای فضایی، این داروها می توانند به شکل بالقوه‌ای برای پیشگیری از اختلالات شناختی مورد استفاده قرار بگیرند.» این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com
