ایران اکازیون:چرا وجود سیارات فرا خورشیدی قابل سکونت، خبر بدی برای آینده بشریت است؟ هفته گذشته دانشمندان خبر کشف سیاره Kepler-186f را اعلام کردند که در فاصلۀ ۴۹۲ سال نوری از ما قرار دارد. Kepler-186f یک سیاره ویژه است چرا که اولین سیاره ای است که تقریبا اندازه زمین بوده و در منطقه قابل سکونت ستاره خود قرار دارد. با این حال، چیزی که خبر را خوشایند نمی کند این است که این کشف به میزان اندکی باور ما درباره انقراض بشر در آینده کوتاه مدت را افزایش می دهد.
تلاش برای حل پارادوکس فرمی* بیان می کند که ، چرا با وجود میلیاردها منظومه خورشیدی در کهکشان ما که ممکن است زندگی در آنها تکامل پیدا کرده باشد ، بیگانگان هنوز پیدا نشده اند؟ آیا ما تنها هستیم ؟پاسخ این پرسش، برای بیش از ۵۰ سال مورد بحث بوده است. توضیحات داده شده برای این موضوع شامل کم بودن تعداد سیارات زمین مانند و همین طور مولکولهای خود همانندساز می باشد. احتمالات دیگر شامل جهش غیر محتمل سلولهای پروکاریوتی ساده ( که فاقد اندامک های تخصص یافته و غشا دار هستند ) به سلولهای یوکاریوتی پیچیده است و در نهایت اینکه این انتقال ( از سلولهای پروکاریوتی به سلولهای یوکاریوتی ) بیش از یک میلیارد سال در زمین زمان برده است.
طرفداران فرضیه کم بودن تعداد سیارات زمین مانند ، استدلال می کنند که تکامل زندگی پیچیده، نیازمند شرایط ایده آل بسیار زیادی است. علاوه بر این ، برای اینکه زمین در منطقه قابل سکونت قرار داشته باشد ، ستاره ما باید به اندازه کافی از مرکز کهکشان دور باشد تا از تابش پرتوهای زیان بار در امان باشد. همچنین غول های گازی منظومه ما باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا بتوانند سیارک هایی که در مسیر زمین قرار دارند را ببلعند و ماه بزرگ و غیر معمولی ما ، انحراف محور زمین را تثبیت می کند که باعث به وجود آمدن فصول مختلف می شود.
اینها فقط چند پیش نیاز برای زندگی پیچیده هستند. پیدایش زبان نمادین ، ابزار و هوش به شرایط مناسب دیگری نیاز دارد. بیایید امیدوار باشیم که Kepler-186f بیهوده باشد ! هنگامی که پارادوکس فرمی مطرح شد ، تصور می شد سیارات خودشان منحصر به فرد و نادر باشند، اما از آن زمان به بعد ابزارهای نجومی وجود صدها سیارات فرا خورشیدی را نشان دادند که در واقع مانند یک تکه یخ شناور در یک کوه یخی عظیم هستند. اما کشف هر سیاره زمین مانند مثل سیاره Kepler-186f احتمال اینکه هیچ سیاره ای به جز زمین نمی تواند از حیات پشتیبانی کند را کمرنگ می کند.
اگر در Kepler-186f در منطقه قابل سکونت ( کمربند حیات ، فاصله ای از ستاره است که در آن فاصله انتظار وجود آب مایع و احتمالا زندگی می رود ) قرار داشته باشد و زندگی هوشمند در آن باشد ، این واقعا خبر بدی برای بشریت است! ما ممکن است انتظار وقوع فاجعه هم از طرف موجودات بیگانه و هم از طرف خودمان را داشته باشیم. در مورد کپلر این سیاره هنوز دلایل بسیاری داریم که فکر میکنیم زندگی هوشمند در آن به وجود نیامده است. جو آن ممکن است برای جلوگیری از انجماد بیش از حد نازک باشد، یا ممکن است فاقد جزر و مد باشد که باعث به وجود آمدن یک محیط ثابت می شود. کشف این شرایط خشن می تواند مایه دلگرمی ما باشد.
نیک بوستروم فیلسوف می گوید : سکوت آسمان شب، طلایی است. در جستجو برای زندگی فرا زمینی ، هیچ خبری، خبر خوب نیست. این امر به طور بالقوه ، آینده ای بزرگ برای بشریت را وعده می دهد.
* پارادوکس «انریکو فرمی» بیان می کند که ، چنانچه زندگی فرا زمینی حقیقتا در عالم کیهانی وجود می داشت، موجودات فضایی تاکنون به زمین آمده بودند، چرا که عمر زمین زمان و فرصت لازم برای پیوستن به زمینیان را برای آنها فراهم می آورد.
ترجمه و ارسالی از : آرش همایون فرد
منبع: theconversation
